Karanlığın İçindeki Güneşler - Tamamlandı-(düzenleniyor)

***5. BÖLÜM

*" İpek, hanım? Ufak bir şey daha var..."

Bu gün hiç bitmeyecek mi!?.*

Yönümü doktora çevirip telaşla gözlerine baktım. Onlara bir şey olduğu düşüncesi beynimi rehin alırken nefesimi tuttum.

"Kötü bir şey mi? "

" Hayır, telaşlanmayın. Siz neden odanızda değilsiniz? "

Hala adını bilmediğim, Murat'ın yanındaki çocuk yanıma gelip, doktora baktı.

" Çünkü, odası burda değil. "

Kusma isteğimi bastırıp, bakışlarımı Murat'a çevirdim. O da yanımda duran çocuğa tuhaf bir bakış atıp, yanımıza geldi. Çocuğun ensesini kavrayıp,

" Gökhan! " diye dişlerinin arasından tısladı. Ve ben bu sayede bu çocuğun adının Gökhan olduğunu öğrendim.

Doktor, Gökhan'ın üzerindeki bakışlarını çekip, bana yöneltti ve odamı gösterdi.

" Odanıza gidelim. "

Başımı sallayıp, odama adımladım. Bugün benim için çok yorucuydu. Kendimi bir an önce yatağıma atmak ve uyumak istiyordum. Odadan içeri girince bakışlarımı doktorun üzerine diktim.

" İpek Hanım. Vitaminleriniz oldukça düşmüş, en yakın zamanda yenilemeniz gerekiyor. "

Gözlerimi devirdim ve derin bir nefes aldım.

" Biliyorum. Başka bir şey var mı? "

Başını iki yana sallayıp cevap verdi.

" Hayır, yok. "

Tam kapıyı açmış dışarı çıkacakken, öne atıldım.

"Ne zaman çıkabiliriz?"

Arkasını döndü ve yüzüme tuhaf bir bakış attı.

"Şimdi çıkabilirsiniz. "

Bu doktor bana biraz tuhaf ve sorumsuz gelmişti. Ama neyse...

Yönümü hızla anneme çevirip, parmağımı sallayarak konuştum.

" Sakın bu akşam burda kal deme, vallahi kalmam! "

Annem sakince başını salladı.

" Kalma tamam. "

Yorgunluk üzerime çökerken, elimi göbeğimin altına koyup, yatağa oturdum. Sıkıntıyla oflarken, babam gözlerini bir süre Murat ve Gökhan'ın üzerinde gezdirip, ellerini cebinden çıkardı ve anneme baktı.

" Ben gidip çıkış işlemlerini yaptırayım."

"Dur bende geliyorum. "

Babam başını sallayıp odadan çıkarken, annem gözlerini Murat ve Gökhan'ın üzerinde gezdirip, tedirgince bana baktı.

" Kızım? "

Gözlerimi onu telkin edercesine kapatıp başımı salladım.

" Git sen, anne. "

Yavaşça başını sallayıp sessizce kapıyı çekti ve çıktı. Göz kapaklarım kapanmak için çabalarken onlara karşı koyup, Murat'a baktım. Göz göze gelmemizle, adımlarını bana yöneltti. Yüzüne boş boş bakarken, bir kaç saniye duraksayıp, arkasını döndü.

" Ne bakıyorsun? Çık dışarda bekle beni. "

Gökhan çarpık bir gülüş sergileyip odadan yavaş adımlarla çıkarken, Murat tekrar yanıma doğru yürümeye başladı. Sakince ne yapacağını beklerken, yanıma oturup gözlerimin içine bakmaya başladı.