The little sparkle In my life.

-H40-

Marthe P.O.V

Ik had vannacht slecht geslapen, eindelijk was de finale van K3 zoekt K3. De afgelopen weken waren enorm zwaar maar ook ontzettend leuk, ik heb zo ontzettend veel bij geleerd en nieuwe ervaringen opgedaan. Nieuwe vrienden gemaakt en ga zo maar door. Ik kijk even de kamer rond en sta dan op. Ik loop na de badkamer en zet de douche aan. Ik trek mijn pyjama uit en stap onder de douche, ik geniet van de warme stralen en zing zachtjes een liedje. Na vandaag zouden Karen, Kristel en Josje geen K3 meer zijn.. Maar een van ons 6, en met ons bedoel ik natuurlijk ik of een van de andere 5 overgebleven meisjes. Na ongeveer een halfuurtje zet ik de douche uit en droog me af en kleed me aan. Ik loop de badkamer terug uit en ga op het bed zitten. De weken zijn voorbij gevolgen.

Julia p.o.v

Ik had sinds mijn terugval mij enorm terug getrokken, ik heb het nog niet eens aan Karen durven te vertellen.. Elke keer als ze thuis was, was het al super laat en wou ze graag naar bed. Ik zucht even zachtjes en trek mijn benen op. Ik leg mijn hoofd op mijn knieën en bijt zachtjes op m'n lip. Vandaag is de finale van K3 zoekt K3 en Karen heeft gevraagd of ik vanavond naar de live uitzending wil komen, om Marthe te steunen. Ik had gezegd dat ik het nog niet wist of ik wou komen.. Ik weet dat Karen speciaal voor mij een super mooi jurkje heeft gekocht, dat had ze namelijk aan de kast gehangen.. Ik kijk er even kort naar en draai mijn hoofd weer weg. Ik wil helemaal geen jurkje aan als ik ga.. Ik zucht even en trek dan een van mijn veel te grote truien aan en loop langzaam naar beneden. Ik kijk even verbaasd als Karen nog thuis is en rustig aan de keukentafel zit met haar laptop. Ik slik even. ''Morning'' zeg ik zacht en loop langs haar af de keuken in. Ik open een kastje en pak er een schaaltje uit, dan pak ik de yoghurt uit de koelkast en schenk het schaaltje halfvol. Ik pak nog wat fruit en doe dat erbij in het schaaltje. Als laatste pak ik nog een lepel en loop dan langzaam naar de keukentafel waar ik plaats aan neem. Ik roer met de lepel in het schaaltje en kijk er naar. ''Heb je genoeg aan dat beetje?'' Hoor ik Karen dan zeggen. Ik mompel iets onverstaanbaars wat op een ja lijkt.. En ik blijf staren naar mijn schaaltje.. Ik voelde me hartstikke schuldig tegen over Karen, ze heeft mij in huis genomen, naar m'n verhaal geluisterd, ze steunt me.. En ik durf haar nu niet eens aan te kijken..

Karen p.o.v

Als Julia beneden komt merk ik meteen dat er iets met haar is, de afgelopen tijd was ze veel vrolijker en opener.. Nu lijkt het weer de Julia zoals ik haar de eerste keer zag.. En dat is niet goed. Als ze na een tijdje tegenover me komt zitten, valt het me op dat ze erg weinig te eten heeft gepakt.. Maar een normaal gesprek zit er niet in vandaag, niet op dit moment. Ik bekijk haar even. Haar ogen staan triestig en ze heeft ook echt een veel en dan ook echt veel te grote trui aan.. Ik bijt even op mijn lip. Ik moet eigenlijk over 5 minuutjes weg. Ik pak dan mijn telefoon en stuur een berichtje naar Josje, Kristel en Gert met dat ik later kom en het nog wel uitleg. Ik kijk even naar Juul. ''Juul..'' Zeg ik dan zacht. Ze reageert er niet echt op.. ''Gaat het een beetje?'' Vervolg ik rustig. Ik zie gewoon aan der dat ze aan het vechten is tegen haar tranen. Ik bijt even zachtjes op mijn lip en loop dan naar de andere kant van de tafel en sla voorzichtig mijn armen om haar heen. Ik sluit mijn ogen even kort en druk een kusje in haar haren.

Kristel p.o.v

Vandaag zijn we officieel de laatste dag K3 voor we ons stokje doorgeven, met een dubbel gevoel rijd ik naar de villa waar de meiden verblijven. Als ik aangekomen ben trilt mijn telefoon, ik kijk er even op en zie dat het een berichtje van Karen is dat ze later komt. Ik denk dat ik wel een beetje kan raden waar het mee te maken heeft. Ik pak mijn tas en stap uit de auto. Ik sluit de auto af en loop dan rustig naar binnen waar ik Josje en Gert tref. ''Goedemorgen, Karen komt later, ze heeft een berichtje gestuurd'' Zeg ik rustig. Ik zie ze knikken en met zijn 3'en lopen we door naar binnen. De meiden zitten al aan tafel. Ik zucht even diep en stap dan achter Josje aan naar binnen. ''Goedemorgen meiden, vandaag is de dag waar jullie zo hard naar hebben toegewerkt'' Hoor ik Josje zeggen. De rest van de woorden heb ik niet eens meegekregen. Ik sluit aan bij de tafel en focus me op de meiden.

Julia p.o.v

Als Karen vraagt hoe het gaat schiet er zo ontzettend veel door mee heen, ik bijt op de binnenkant van mijn lip. Als ik niet veel later haar armen om mij heen voel en een kusje in mijn haren kan ik de tranen niet meer tegen houden.. Ze stromen over mijn wangen. Karen trekt me in een knuffel en streelt zachtjes over mijn rug. Ik kan gewoon echt even niet stoppen.. Alles wat ik heb opgekropt komt er nu gewoon uit.. Ik kijk even naar Karen vanuit mijn ogen hoeken. Na een tijdje ben ik weer wat rustiger. Ik veeg ruw over mijn gezicht met mijn mouw en kijk even naar Karen. ''Juul, wat is er?'' Vraagt ze zacht. Ik slik even en kijk even of ik Sky nergens zie. Ik werp mijn blik naar de grond en stroop heel langzaam en voorzichtig mijn mouwen op. Zonder ook maar een seconde naar Karen te kijken.. Mijn blik is strak naar de grond gericht, bang voor wat er komen gaat. Ik slik even zachtjes. Ik voel Karen haar vingers zachtjes over de sneeën gaan.. ''Juul'' Zegt ze zacht.. ''Ik weet het, het is stom..'' Mompel ik zacht. ''Maar het werd me teveel en ik kon er niet meer tegen..'' Ratel ik er achter aan. ''Je was elke keer weg en zo ontzettend druk ik wou je niet storen..'' Ratel ik verder. ''Het spijt me.. Het spijt me dat ik het nog steeds niet kan zonder stomme dingen te doen..'' Zeg ik zacht en kijk haar voorzichtig aan, haar ogen staan bezorgd. Ze  stroopt langzaam m'n mouwen omlaag. ''Juul, ik ben ontzettend trots op hoever je al bent geraakt.. Een terugval, kan gebeuren lieverd. Ik ben blij dat je het nu verteld!'' Zegt ze liefdevol en ze kijkt me even aan. ''Ik hou ontzettend veel van je Julia!'' vervolgt ze. Ik glimlach even en kijk haar even aan. Karen trekt me overeind in een knuffel. ''It's okay to be not okay sometimes'' Zegt Karen zacht. Ik glimlach even zwak. Na ongeveer 10 minuten stopt ze met knuffelen en kijkt me aan. ''Ik zou het wel echt heel tof vinden als je vanavond naar de finale komt, desnoods kom je iets eerder, dan gaan we nog even backstage zitten, kunnen we nog even bijpraten over de afgelopen weken.'' Zegt Karen. Ik knik even, ik vind het ook wel fijn om Marthe terug te zien, ik heb haar ontzettend gemist.. ''Maar.. mijn armen, dat jurkje..'' Zeg ik in paniek. ''Maak je niet zo druk Juul, ik weet daar wel iets op!'' Zegt Karen. Ik knik even en glimlach zwak. ''En nu eten jij!'' Zegt Karen lachend, ik knik even en begin aan mijn ontbijt.

Karen p.o.v

We waren ondertussen een aantal uur verder, ik had  Josje en Gert vanochtend verteld dat er iets tussen was gekomen met Sky. Tegen Kristel heb ik de waarheid verteld over Julia, ik voel me best schuldig tegenover haar, aangezien ik altijd zo laat thuis kwam en niet echt tijd nam om met haar te praten. Kristel had me gerustgesteld en we hebben samen een oplossing bedacht zodat ze vanavond toch het jurkje aan kan en ze straalt. Ik had Julia al op de hoogte gebracht en die zou hier ook elk moment kunnen komen aankomen, we hadden Marthe nog niks verteld over dat Julia zou komen aangezien dit een verassing zou zijn. Ik glimlach even bij dat idee. Marthe heeft ontzettend vaak naar Julia gevraagd en andersom net zo. Net als Kristel en ik naar de rest willen lopen gaat mijn telefoon over. Ik kijk naar het nummer maar ken het niet. ''Hallo, met Karen.'' Zeg ik rustig als ik heb opgenomen en luister aandachtig naar wat er verteld word. Ik zet hem op luidspreker zodat Kristel mee kan luisteren. Het gaat over Julia en Klaasje..