"Bu hayatımın en kötü günü olmalı." diye düşündüm içimden. Matematik sınavındaydım ve kafamı sınava bir türlü veremiyordum. Zaten matematikten pekte bişey anladığım söylenemezdi .Yine uzun düşüncelere dalmıştım. Dan beni en yakın arkadaşımla aldatmış,üstelik hiçbir şey yokmuş gibi gözümün önünde ona sarılmıştı. Koskoca okulda tek başıma kalmıştım. Stella benim tek arkadaşımdı ama bundan sonra onunla arkadaş olmam mümkün değildi. Bunu bana nasıl yapardı ? Üstelik Dan'i bu kadar çok sevdiğimi bildiği halde. Bu düşüncelerden Bayan Martin'in sözleriyle sıyrıldım. Bana anlam veremediğim bir bakış attı ve ekledi " Süre doldu küçük hanım. Kağıdını alabilir miyim lütfen ? " çekingen bir tavırla kağıdımı uzattım. Her zaman ki gibi kağıdım bomboştu. İçimden bu günün hemen bitmesini diledim. Neyse ki eve dönmeme son 1 ders kalmıştı. Sıranın en arkasına oturdum ve "hayal dünyam" olarak adlandırdığım meşhur defterime bir şeyler karalamaya koyuldum. İlk defa zilin çaldığına bu kadar sevinmiştim. Aceleyle çantamı toparladım ve hızlı adımlarla sınıftan çıktım. Hızla merdivenlerden inerken Bay Nelson kolumdan tutarak beni durdurdu. Sinirli ses tonuyla "Chole odama çıkıyorsun. Önemli bir konu konuşmamız lazım." diyerek beni odasına çıkarmaya koyuldu. Sinirli olduğuna göre gerçekten kötü birşey olmuş olmalıydı. Anlaşılan gün benim için bitmiş sayılmazdı.
