"254 Jaar Van Huis" (Nederlands/Dutch)

HOOFDSTUK 3

Ondertussen zat Sophie in haar eentje aan de bar. Ze ging er van uit dat Caat ergens met Grayson was. Maar Jana? Die had ze nu al wel heel lang niet gezien. Sophie had nog naar haar gezocht, alleen had haar nergens gevonden. De prikkels in de club gaven haar echt verschrikkelijke hoofdpijn, dus besloot ze te gaan zitten.

Sophie's p.o.v:

Die jongen is er weer. En ook nu staart hij me aan. Wat mij vooral irriteert is dat zijn blik niets zeggend is. Ik ben er aan gewend dat mannen me aankijken met die "fix blik". Dan weet je ook meteen wat je ermee moet. Deze jongeman heeft duidelijk niet echt verstand van "fixen". Nu ben ik de gene die terug staart. Hij beweegt niet buiten het draaien van zijn glas in zijn hand. De uitstraling om hem heen ergert mij. Het voelt alsof alles om hem heen negatief is. Ik besluit dan na een halve minuut om me om te draaien en een alcohol vrij drankje te bestellen. Dit wordt hem toch niet.

'Doe er maar een shot Limoncello bij.' hoorde ik een stem in vloeiend Engels achter me zeggen. De barman knikte in response en deed wat hem gevraagd werd.

'Heb je misschien een kaart? Ik blijf maar verdwalen in je ogen.'sprak hij weer. Nu moest ik wel omkijken wie het was. En ja hoor, de jongen die me een minuut geleden nog vanaf de andere kant van de bar aanstaarde stond nu achter me met de slechtste openingszin ever. Zijn haar was zwart en golvend. Hij had het heel losjes gestijld door een middenscheiding te maken en er vervolgens met z'n handen door heen te gaan. Zijn ogen waren heel donker. Bijna zwart eigenlijk. Zijn huid was ook donker. Maar meer op een andere manier. Zijn huid zag er ook heel zacht en egaal uit. Maar niet perfect. Hij had vlekjes onder zijn ogen en een litteken boven zijn wenkbrauw. Het mooiste van allen waren toch wel zijn lippen. Die kan ik niet anders beschrijven als zacht, vol en hoogstwaarschijnlijk warm. In de eerste instantie wou ik hem vriendelijk vragen om me eens even heel gauw met rust te laten. Maar toen hij breeduit begon te glimlachen en plaats voor zichzelf maakte naast mij, kon ik het niet helpen om rood te worden en verlegen iets te stotteren. Thank the Lord dat hij dat laatste niet hoorde. Zijn hoofd was gewoon echt te schattig voor woorden. Deze wou ik even niet laten liggen. Ergens in mijn hoofd kwam de gedachte van Tim op. En hoe hij gereageerd zou hebben op de jongen die openlijk stond te flirten. Maar mijn dronken ik wuifde de gedacht al heel snel weg.

'Hey hallo? Alles goed daarbinnen?' lachte de jongen opeens. 'Je zit nogal diep in je gedachten geloof ik. Ik ben Aran' vervolgde hij terwijl hij een wai deed.

'Aangenaam Aran, ik ben Sophie'

'Sorry dat ik je net zo aanstaarde Sophie. Het is alleen zo dat ik nog nooit iemand heb gezien die mooier is dan jij. Zou ik mogen vragen waar je vandaan komt?'

'Oh dankje' bloosde ik alweer. 'En ja, ik kom uit Nederland.'

'Amsterdam!! Ja dat ken ik wel. Maar ben je hier alleen dan?'

'Nee hoor, met nog twee andere meisjes. De ene heeft me verlaten voor een jongen, maar waar de ander is weet ik niet.

'Ah ik zag je net al zoeken ja. Is het misschien een meisje met donkerbruin haar en de naam Jana?'

'Ja'

'Ja zij is mee met een vriend van me. Dus geen zorgen, ze is in goede handen.'

Aran en ik praatte tot dat langzaam de club leegliep. Dit moest betekenen dat het inmiddels al een uur of 5/6 in de ochtend zou zijn. Ik werd uiteindelijk zo moe dat ik gewoon daar aan de bar in slaap viel.

Een paar tikjes op mijn schouder maakte dat ik wakker werd. Al geeuwend rekte ik me uit om daarna Caat naast me zien te zitten aan de bar. 'Grayson is naar zijn huis gegaan om zich op te frissen. Hij heeft vanmiddag namelijk weer college.' zei ze met een dromerige blik. Die twee hadden wat uitgespookt vannacht. Dat was duidelijk. 'Hey van wie is die jas!!'riep Caat uit. Om mij heen lag een zwarte jas van spijkerstof. Op het labeltje stond: Aran Sung. Ik moest voor de zoveelste keer een beetje blozen aan de gedachte van hem. 'Uhm Sophie? Kijk dit eens.' zei Caat terwijl ze een roze papiertje omhoog hield. Ik griste het uit haar handen en las: Sorry dat ik je verliet zonder iets te zeggen. Je zag er zo rustig uit terwijl je sliep dat ik je niet wakker wilde maken. De jas mag je trouwens houden, hij staat je goed! ;) Ennuhh als je zin hebt in een rondleiding door Bangkok? Dit is mijn nummer: +66 06-54-**-**-**.    XX- Aran :)

Ik besloot natuurlijk om hem meteen een berichtje te sturen. 

Caat zei dat ze de sleutels van Grayson's appartement had gekregen zodat we daar ons konden omkleden en even uitrusten van de nacht. Ook vertelde ze dat ze Jana gesproken had. Ze ging met een jongen mee naar een hotel omdat hij daar werkte en ze zouden daar een gratis kamer en eten kunnen krijgen blablabla. Ze was in ieder geval van plan om in de middag weer terug te komen naar Grayson's appartement.

Dit wetende ging ik mee met Caat. We namen beide een douche, aten wat en gingen daarna op de bank liggen slapen. Een ping van mijn telefoon waakte na een paar uur ons beide:

Aran: Heyyy, leuk dat je appte. Zouden jij en je vriendin vanavond langs willen komen bij het hotel waar ik werk? Jana is hier ook samen met een vriend van mij. Misschien kunnen we met zn 5en wat eten. :)))))) xx- die leuke Thaise jongen van de bar ;)

Sophie: Ja sure! Wat is het address?

Aran: uhmmm Anantara Sathorn Hotel.

Aran: 36, Naradhiwas Rajanagarindra Road, Bangkok.

Sophie: Thnks. See u tonight!

----------------------------------------------------------------------