la Vie en Rose •pjm&jjk•

🌸

İnce dudaklarım arasındaki kalın dudağın nasıl olurda ruhumun kimsesiz kalmış aralarına kadar sızabilir?Üst dudağıma yaptığın dil  darbelerin,bundan önceki tüm ilişkilerimi nasıl bu kadar kısa süre bana unutturabilir?

Ay güneşi geride bırakmış pencere camından içeri sızıyor sende ona meydan okurcasına dudaklarıma.
Sıcak dudakların soğuk dudaklarımı eritiyor,ben ne olduğunu bile anlamadan.

Terk edilmiş sonbaharın,yalnız kalmış mevsimlerin adamıyım aslında ben ama dilin dilime değerken bana en kavurucu yazı yaşatıyorsun Park Jimin. Ölmek değil,teninin tadında ölüp;bana her temasında yeniden dirilmekmiş seni öpmek.Nefessiz kalmak değil,sıcaklığınla sular altında  kalmak; inlemenle yeniden suyun içinden çıkmakmış sana bu kadar yakın olmak.

Nefesin dudaklarımın içine akarken hiçbir fırtınanın ağzından çıkan o rüzgar kadar etkili olmayacağını biliyorum.Beni alaşağı ediyorsun.Beni tutuklu bırakıyor,beni dudaklarınla sarhoş ediyorsun Park Jimin, sana olduğum gibi.

Aklım fazlasıyla karışık,binlerce cevap bekleyen soru var zihnimde ama benim verebileceğim tek ve gerçek cevabım; sen ve şuan asıldığım o enfes dudakların.

Yıldızlar yağdırıyorsun geceme,nefesinin rüzgarıyla kemanımı çaldırıyorsun.Beni öperken çıkardığın minik inlemeler,ruhumun eskimiş sayfalarına yazılıyor sesini  kulaklarıma fısıldıyor.Boğazıma dizilen tadın,yutkunmama engel oluyor beni mahvediyor Park Jimin.Sen bu kadar güzelken,etkin bana meydan okuyup beni defalarca alt ediyor.

Uyuşmuş bedenimi geriye doğru omuzlarımdan ittiren ellerin,senin şuan üzerimde olduğunu bana anımsatırken anca gözlerimi açabiliyorum.

Gözlerin kapalı bir şekilde beni öperken hiçbir görüntünün kalbime bu kadar baskı uygulayacağını tahmin edemiyorum.Kipriklerini saymak istiyorum Park Jimin.Ne kadar varsa hepsinin uğruna sana öpücükler sunmak istiyorum.

Omuzlarımdaki ellerin saç uçlarıma çıkıp bana asılırken yemin ediyorum,ellerinin sıcaklığı değen saçlarımı kesmemek adına.