Ayrılık 2/EunHae/Super Junior/

0.0

01.01.2019

"Bu gün yıl başı ve havalar da iyice soğudu."

"Sanırım daha kalın bir yorgan çıkarmalıyım değil mi(?) kediciğim." 

Eunhyuk dolabın kapağını açarak, en alttaki kalın yorganı çıkardı. Dolabın kapağını kapatıp, yorganı koltuğa bırakıp masanın üstünde ki kıyafetleri alıp Donghae'nin üstündekileri çıkarıp mavi bir gecelik giydirmişti.

"Oldu." diyerek ince yorganı çekip kalın yorganı açarak Donghae'nin üstünü örttü. İnca yorganı katlayarak dolaba koydu.

"Heechul ve Leeteuk bu yılbaşın da bizimle olacak."

"Diğerleri gelemeyeceklermiş." diyerek koltuğa oturdu. Gözlüğünü takarak, yebi bir kitap aldı eline.

"Eve~t...Umutsuz Prens kitabı bitti. Yeni kitabımızın adı ise...Mavi gül."

"Kimsenin görmediği ama var olduğu bilinen bir gül varmış. Gülü sadece bir kişi görmüş ama oda hırsızlıktan idam cezası almıştı..."

***

"Leeteuk tam bir ilgi manyağı ha. Geçen kızın ilgisi ben de kızın ilgisini çekmek için neler yaptı da. En sonunda vaz geçip telefonu ile oynamaya başlamıştı ki kız ilgisini ona vermesin mi?" deyince Heechul.

Eunhyuk gülmeye başladı. Ellerini yumruk halinde tutarak Leeteuk 'un sırtına vuruyordu.

"Hiç güleceğim yoktu." dedi. Masada ki meyve suyunu alarak, tam içecekken kapı çalmıştı. Meyve suyunu masaya geri koyarak ayaklandı. Adımlarını kapıya yönlendirerek, kapıya varmıştı.

Kapıyı açınca karşısında ailesini beklemiyordu.

"Ah, oğlum bizi içeri almayacak mısın?" diyen annesinin sesi ile kendine gelen Eunhyuk eliyle içeriyi göstererek,

"Ah, girin." dedi. Ailesi içeri girince kapıyı kapatıp, derin bir nefes aldı.

"Ah, tamam. Sakin, bir şey olmayacak" diyerek kendini sakinleştirmeyi denedi. Ama işe yaramış gibi değildi.

"Ah, sakin olamıyorum." diyerek içeri girdi.

"Anne, baba neden geldiniz? Büyük annem- yine mi kapı." son anda yine kapı çalınca söylenerek kapıya gitti.

Kapıyı açınca yine şaşırmıştı.

"Büyük anne ve büyük baba sizin ne işiniz var?" diye sordu. Yaşlı kadın torununun bu haline gülerek içeri girdi.

"Bu yılbaşında senin evin de olalım dedik. İyi de etmişiz bence." diyerek içeri girdi yaşlı çift. Elleri ile saçlarını karıştırarak,

"Ah, ah, ağlayacağım." diyerek içeri girdi. Yaşlı çifti gören Heechul ve Leeteuk ayağa kalkıp saygıyla eğilmişti. 

Onlar aralarında koyu sohbete girmişlerdi. Ama o sohbete katılmayan biri vardı, Eunhyuk. Yukarıda ki sevdiği adama bakması gerekti. Düşünceleri onu yiyip bitiriyordu.

Acaba terledi mi?

Cam açık mıydı?

Çoraplarını girdirdim mi?

Saçlarını taradım mı?

Bir kaçı ne kadar saçma olsa bile düşünmeden edemiyordu. Bunu fark eden ailesi,

"Oğlum iyi misin?"

"Ah, ne? İyiyim."

"Torunumun aklında birilerimi var yoksa?" diyen Yaşlı kadın kocasının koluna vurmuştu. Eunhuk gülerek,

"Yok büyük anne." dedi. Ama dayanamayınca,

"Size söylemem gerek bir şey var." dedi. Yaşlı çift ve orta yaşta olan çift ona sorarcasına baktı.

"Evimde biri var. Ve onu sizde tanıyorsunuz."

"Eve birisini mi attın? Ah be oğlum deseydin biz giderdik. Sen çağır onu." dedi annesi. Eunhyuk'un gözleri dolmuştu. Titreyen dudaklarının arasından,

"Gelemez." dedi. Babası gülerek,

"Utangaç mı?" dedi. Eunhyuk kafasını 'hayır' şeklinde salladı. Leeteuk ve Heechul'un da gözleri dolmuştu. Ama göz yaşlarını tutarak onları izliyorlardı.

"Hayır baba. O...o" söyleyemiyordu.

"O oğlum o, söylesene." diyen yaşlı adam gülümseyerek söylemişti.

"O uyuyor. Ne zaman uyanacağını bilmiyorum." dedi.

"Uyandır oğlum." dedi annesi.

"Anne, bende istiyorum. Onu uyandırmak ama o uyanmıyor. Belki..."

"Belki... oğlum."

"Belki...haftalar, aylar ve ya yıl- yıllar sonra uyanacak."

************************

Yazarın Notu:

Ah, yazarken ben bile duygulandım. Neyse umduğumdan kısa bir sürede 100 okuyucuyu geçti birinci kitap. Bende yeni başladım aslında. Bir gecede birinci bölümü bitirmek zor oldu. 

Ama birinciyi yazdım.

Okuyanlara teşekkürler...