ÜÇ AY SONRA
Bütün acılar üst, üste, yaşanıyordu. Acılar içinde resmen yüzüyor gibiydim. Tam mutlu oldum derken hayatım bir anda tepe takla oldu. Ne yapıp, ne yapacağımı, ne düşüneceğimi, bilmediğim için o gece gün doğmadan bütün eşyalarımı toparladığım gibi evden çıktım.
Ada'lara gidip Celal amcanın beni hakkari'ye abimin yanına götürmesini rica ettim. Celal amca bir terslik olduğunu anlayınca bir kaç soru sorsada sıkıldığımı abimi çok özlediğimi belirtmiştim. Gizliden Ada'ya hiçbir şekilde kimseye yerimi
söylememesini istememiştim.
Heleki Rüzgar ve Kemal amcaya katiyen söylemelerini istemiyordum. Her şekilde giderdim ama uçak veya otobüsle gitsem Rüzgar anında beni bulurdu o yüzden Celal amcanın beni götürmesini istedim.
Günler haftaları, haftalar ise ayları, bulsada bir saniye bile Rüzgar'ı aklımdan çıkarmış değilim. Yediğim ekmek, içtiğim suda bile Rüzgar vardı. Bedenim burada olabilirdi
ama kalbim, ruhumu İstanbul'da bırakıpta buralara gelmiştim .
Abim karakolda kaldığı için onun yanında kalmam mümkün değildi. Bu yüzden
komutanından rica ederek tezkeresini alana kadar benim askeriye lojmanlarında kalmam için onu ikna etmeyi başarmıştı.
Aradan üç ay geçmesine rağmen abime ne için geldiğimi söyleyemiyordum canım sıkıldı geldim diye geçiştiriyordu.
Dalgınlığımdan bir şeyler olduğunu biliyordu ama yinede gerçekleri bir türlü söyleyemiyordum.
Nasıl söyleye bilirdimki abime.
Aşık olduğum kişinin babası ailemizin ölümüne sebep olmuş ve annemin eski sevgilisiymiş. Ben bunları abime anlatsam abim dakikasına gider Kemal amcayı öldürürdü.
" Hasret" abimin sesiyle kendimi toparladığım gibi tam arkamı döneceğim sırada elini omzuma koyarak saçlarımın arasına küçük bir öpücük kondurdu.
"Mis kokulu kardeşim benim" dedi. Önümden dönerken ben direk ayağa kalkıp onun boynuna atladım. Rüzgar'layken abimi hatırlatıyordum, şimdi ise abimin her davranışında da bana Rüzgar'ı hatırlatıyordu.
Onu abime, abim mi ise ona benzetiyordum aklım okadar çok karmaşık ki. Ben de abimin kokusunu içime çekerken .
" Vişne kokulu abim benim" deyip onun yüzüne öpücükler kondurmaya başladığım sırada.
" Ama kızkanıyorum" dedi Ali abi
Abim bir elini onun saçlarından geçirerek.
" Hadi orada. Beni öpecek halin yok herhalde kürt Ali?"
Ali abi. Abime tebessüm ederek.
" Yok tertip ondan değil.
Ben seni kıskanmıyor Hasret bacımı kıskanıyorum. Bende ailemi çok özledim ondan konuştum öyle " diye gevelemeye başladı zavallı adam.
Biran Tunç la Rüzgar'ı karşımda atışmalarını sandım. Ali abi ile abim öyle konuşunca
abimle birbirimizden birer kollarını ayırıp bakışımızı ona çevirdik.
" Sende bize katılmak istermisin. Biz burada zaten bir aile değilmiyiz oğlum?" Deyince abim
Ali abi direk ona açtığımız boşluğu girdi ve üçümüz birbirimize sarıldık.
Bu gün abimin izin günü olduğu için Ali abiyle beraber bana bütün hakkari'yi gezdirmişledi .
Buranın insanları okadar içten ve samimilerki onları çok sevdim. Askeriye lojmanlarında kaldığım için abim benim çok fazla dışarıya çıkmamı istemediğinden dolayı burada aylardır kalmama rağmen hiç bir şekilde arkadaş edinmemiştim.
Akşam olunca abim beni loşmana bıraktı.
