Tribute and King 👑 [ThurOrm]

กักบริเวณ

ออร์มตื่นขึ้นมาในตอนเช้าของอีกวันก็ไม่เห็นเจอคนตัวใหญ่ที่แบกตนมาทั้งคืนแล้ว

เจอแต่องครักษ์สองคนที่บอกเล่าคำสั่งขององค์ราชาว่าอีกฝ่ายล่วงหน้ากลับไปก่อนแล้ว เพราะมีราชกิจด่วน

ออร์มไม่ได้ว่าอะไร เพียงแต่รู้สึกเหงานิดหน่อย เพราะช่วงหลังมานี้ออร์มจะเข้านอนและตื่นมาพร้อมกับอาเธอร์เสมอ จะกลายเป็นความเคยชิน

เมื่อกลับมาถึงตำหนักตะวันตกก็เป็นเวลาจวนเที่ยงพอดี

"วัลโก้ ข้าซื้อมีดสั้นเล่มนี้มาฝาก มันเหมาะกับเจ้าน่าดู มินน่าข้าเห็นว่าสร้อยข้อมือเส้นนี้น่ารักเหมาะกับเจ้า"

เมื่อผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าอาภรณ์เรียบร้อย. ออร์มก็เอาของที่ตนซื้อจากงานเทศกาลมาให้วัลโก้และนางกำนัลน้อยมินน่า

ทั้งสองต่างขอบอกขอบใจพระชายา โดยเฉพาะนางกำนัลน้อยถึงกับร้องไห้ด้วยความซาบซึ้ง ร้อนถึงคนให้ต้องเอ่ยปลอบ

"เจ้าไม่ร้องไห้สิ หรือเจ้าไม่ชอบ"

"หามิได้เพคะ หม่อมฉันทำงานในวังนี้ตั้งแต่เล็กๆ ไม่เคยมีเจ้านายคนไหนมีน้ำพระทัยดีเช่นพระชายาเลยเพคะ"

มินน่าพูดไปก็สะอึกสะอื้นไป ออร์มยิ้มเบาๆ อย่างเอ็นดู

ออร์มนั่งเล่าเรื่องราวต่างๆที่เจอตอนออกไปเที่ยวให้วัลโก้ฟังอย่างมีความสุข

#############

ผ่านไปหลายวัน ออร์มไม่ได้เจออาเธอร์อีกเลยตั้งแต่กลับมาจากไปเที่ยว เข้าใจว่าอีกฝ่ายคงงานยุ่ง ราชกิจรัดตัว ออร์มไม่คิดน้อยใจ

แต่เขาเหงา คนตัวสูงที่ชอบคอยมาเหย่มาเล่าเรื่องราวต่างๆให้ฟัง ออร์มก็คิดถึงไออุ่นจากพระสวามีที่คอยกกกอดเขาในยามค่ำคืนที่หายไป

"วัลโก้ ข้าจะพากีดาร์ซออกไปขี่เล่นแถวอุทยานนะ"

เคยรับปากไว้ ออร์มก็มาบอกวัลโก้ว่าตนจะพาม้าออกไปเดินเล่นเพื่อคลายความเหงา