𝐉𝐔𝐍𝐆𝐊𝐎𝐎𝐊 İ𝐋𝐄 𝐇𝐀𝐘𝐀𝐋 𝐄𝐓 𝟐

BÖLÜM~14 "GERÇEKLER"

"Bizi yıkıyorsun. Ama yeniden de toplayabiliyorsun. Nesin sen?"

Jungkook saatlerdir ortada yoktu. Sen ise hala hastanedeydin. Jungkook, çıkmadan önce konuşmuş ve bu gece burada kalmanı sağlamıştı.

Fakat kendisinden bir haber dahi yoktu. Saatlerdir telefon ile arıyordun ama tık yoktu.

Tekrar aradın. Çaldı çaldı... Ama ses yok. Fakat açtı. Konuşmuyordu.

"Jungkook?"diye fısıldadın.

"Bak beni yanlış anladın. Gel hadi. Meraktan öldüm. Lütfen gel."dedin yalvararak.

"Yanlış mı anladım?"dedi alaylı bir sesle.

"Evet. Ben sadece azıcık bekleyelim dedim. Ama sen bunu fazla olumsuz anladın. Özür dilerim. Gel tamam nasıl istiyorsan öyle evlenelim."dedin. Sonuçta artık zamanının geldiğinin sende farkındaydın. Sadece biraz toparlanmak ve kafa dinlemek istiyordun.

"Ben seni hiçbir konu hakkında zorlamıyorum."dedi.

"Biliyorum. Sana minnettarım. Tamam zorla değil. Kendim istiyorum ya. Gel."dedin.

"Y/N bunu şuan için yaptığını çok iyi biliyorum. Korkuyorsun. Bunu da biliyorum. Daha doğrusu yeni öğrendim. Lütfen, beni rahat bırak."dedi yorgun bir sesle.

"Jungkook..."dedin. Çünkü seni tanıyordu ve yine ispatlamıştı.

"Hım?"dedi.

"Saatlerdir yoksun."

"Bir yıldır yoktun."dediğinde gözlerini sıkıca yumdun.

"Yapma böyle. Lütfen sevgilim. Hani eskisi gibi olacaktık?"dedin.

"Eskiden evlenecektik. Ama şimdi... Yoruldum. Bunu yüzüne söylemek isterdim ama yoruldum. Bir şeyleri dinletmekten, kaçtığında yakalamaya çalışmaktan, paramparça olunca toparlanmaya çalışmaktan. Çok yorgunum. Anlıyor musun? Üzgünüm ama bizi sen yordun."dedi.

O sırada ağlıyordun. Çünkü bunlar gerçeklerdi. Şimdi bu sözleri ondan duymak...

"Jungkook... Bak lütfen. Bende yoruldum. Sürekli dağılmaktan. Ama şimdi ayağa kalkmalıyız. Birbirimize ihtiyacımız var görmüyor musun? Sana daha yeni kavuşmuşken, daha özlemim dinmemişken bir anda tekrar tartışmak... Bunu ikimizde kaldıramayız."dedin. Evet, bu sefer kabulündü. Kesin karar vermiştin, en kısa sürede evlenecektin.

"Beni iyileştir."

"Sonuna kadar."

"Sonsuza kadar."dedi ve kapattı.

♣️

Kısa süre sonra hastaneye geri geldi Jungkook. Odana girdi. Hızla yanına yattı. Bir elini başının altına, diğer elini de saçlarına koydu. Saçlarını okşarken yüzünü de saçlarına gömdü.

"Bizi yıkıyorsun ama yeniden de toplayabiliyorsun. Nesin sen?"dedi fısıltı halinde.

Gülümsüyordun.

"Seninim."dedin.

"Hayır. Benim değilsin."dedi. Kaşlarını çattın.

"Daha olmadın."diye topladı hemen.

"Doğru. Daha da derine inmezsen sevinirim."dedin utanarak.

Gülümsedi. Fazla güzeldi bu gülümseme.

Başındaki o sargıyı çıkarmışlardı. Fakat ensendeki saçların kesilmişti. Ameliyat sebebiyle. Ama fazla umursamadın. Kökü sendeydi nasıl olsa.