Bad girl, Who I am

Chapter 1

POV Bella

"Dus de wortel van zestien is?"
"Vier, toch?"
"Ja, goed gedaan. Snap je het nu een beetje?"
"Ja ik begrijp het wel beter dan eerst."
"Oké mooizo, dan zijn we klaar voor vandaag. Het is tien voor vier dus het is tijd om naar huis te gaan voor mij. Goed gewerkt vandaag Bella"
"Dank u wel, dag"

De thuislerares, Kim, doet rustig haar schoenen en jas aan. Pff... dat was me toch is een dagje. Weetje waar ik zin in heb, om lekker al het schoolstress er uit te boksen. Ik pak al mijn schoolboeken op en loop op mijn dooie gemak naar boven. Daar leg ik ze in een kast neer. Mijn normale kleren doe ik uit en inplaats daarvan doe mijn sportkleding aan; Een zwart kort Nike broekje, een Nike sportbeha en mijn Nike sportschoenen. Ik wordt gesponsord door Nike, vandaar dat ik al mijn sportkleding daarvan heb. Al neuriënd loop ik naar beneden, meteen stop ik als mijn vader binnen komt lopen.

"Hey pap, nu al thuis?"
"Ja, ik uh... wou je eigenlijk wat vertellen."
"Vertel."
"Oké, dit ga je waarschijnlijk niet zo heel erg leuk vinden, maar uh... ga er even bij zitten om te beginnen" We lopen samen naar de bank toe en nemen daar plaats.
"Oké oké, vertel nou maar."
"Kim komt niet meer terug, du..."
"Hoe bedoel je ze komt niet meer terug?"
"Als je me nou laat uitpraten. Alsjeblieft niet boos worden op me maar kijk, je gaat naar een normale school, met normale mensen en normale tieners. Ik vond dit nodig, omdat je ook gewoon een tiener moet zijn. Ik vind dat je niet door je boks carrière je sociale leven moet afschermen."
"M...maar wat als mensen me herkennen?" Vraag ik verbaast en sprakeloos. Ik had dit echt nooit verwacht. Ik ben nog nooit naar een normale school gegaan.
"Ik heb dit met coach besproken. We zijn tot een conclusie gekomen dat je een soort undercover gaat. Dus als je naar school gaat, doe je een bril op, andere kleding aan, haar in een vlecht en lenzen in. Maar het belangrijkste, je naam wordt Madison."
"Wow, wacht WAT?" Op dit moment ben ik best wel pist, hoe zou ik mijn sociale leven kunnen opbouwen als ik undercover moet? En dan ook nog wel als een nerd?!
"Je hebt het wel gehoord. We vinden dit de juiste beslissing. Of je het nou accepteert of niet, maandag begin je al, je bent al ingeschreven dus je moet wel. Maar zorg ervoor dat je vóór die tijd al je undercover spullen hebt."
"Facking tyfus kut... ugghh, ik wou dat mama hier was" Op dit moment ben ik aan het schreeuwen tegen mijn vader. Ik wil echt dat mijn moeder er is, maar dat kan helaas niet zo zijn. Ze is toen ik 14 was, dus twee jaar geleden, overleden aan een hersentumor. Ik had de beste band met mijn moeder, in tegenstelling tot mijn vader, ze was me alles. Een jaar lang heb ik elke dag uren lang op de boksschool gezeten, alle emotie eruit boksen. Nu gaat het wat beter met me, maar nog steeds denk ik altijd aan haar. Doordat ik zoveel tijd op de boksschool doorbracht, ben ik veel beter geworden dan dat ik al was. Daardoor ben ik twee maanden geleden wereld kampioen kickboksen geworden. Super jammer dat mijn moeder dat niet mee mocht maken.

"Wat een kut vader ben jij ook." Ik doe snel mijn schoenen en mijn jas aan. Hard gooi ik de deur achter me dicht en loop snel naar mijn scooter. Mijn sporttas met daarin mijn bokshandschoenen en spullen die ik nodig heb, stop ik onder de zadel van de scooter.

Onderweg naar de boksschool, bedenk ik me wat voor slechte vader ik heb. Nog nooit heb ik een goede band met hem kunnen opbouwen. En vooral nadat hij dit doet, mij zomaar op een school zetten, zonder het even met mij te overleggen. Voor andere mensen is het normaal, naar een school gaan. Voor mij totaal niet, ik heb altijd al thuislessen gehad. Maar nu ik undercover moet gaan, omdat ik anders herkend wordt, ben ik al helemaal boos. Ik heb al helemaal geen zin in van die jongens die stoer gaan doen en waarbij al die sletjes om hun heen hangen, oftewel badboys. Of misschien wordt ik wel gepest, het erge daaraan is dat ik helemaal niks terug mag doen, anders verraad ik mezelf. Het liefst zou ik ze zo hard in elkaar willen slaan. Maar ja we zullen zien hoe het gaat lopen.

"Lekker getraind kampioentje." Zo noemt mijn coach/trainer mij altijd.
"Vond ik ook, was even lekker om de woede eruit te slaan."
"Oha en nog sorry voor dat ik heb ingestemd op het undercover gaan enzo, eigenlijk was het mijn idee."
"Naja, nu kan ik er toch niks meer aan doen. Maar nog steeds blijf ik boos op je."

POV Brandon

"Ey boys." Roep ik door de kamer heen, om alle aandacht te krijgen van alle jongens.
"Maandag is de tweede week van het schooljaar. De eerste week hebben we de lekkere nieuwe meiden op school kunnen observeren, maar jullie weten hoe het gaat."
"Tweede week aanvallen die chickies!" roept Blake. Iedereen is meteen hypet en begint door elkaar te roepen.
Dit is het ritueel geweest van het groepje, sinds de eerste klas. Het groepje bestaat uit de populaire mensen van school. We bestaan uit Blake, Tyson, Daniel en Luke. Iedereen kijkt naar ons op, iedereen mag ons, we zijn knap, de meisjes hangen om ons heen op school, kortom, we zijn gewoon perfect. Ook al zeg ik dit over mijzelf, het is gewoon zo.

POV Bella
~~~maandag ochtend~~~

*BIEP BIEP BIEP BIEP BIEP*
"Gotver kut wekker." Ik smijt mijn wekker op de grond. Hier ga ik dus nooit aan wennen. Ik heb dus zo geen zin in deze school, vooral omdat ik undercover moet. Vanaf nu heet ik ook Madison.
"Hoi ik ben Madison McCall. Hiiii ik ben Madison. Hey ik ben Madison McCall. Hai ik ben Madison." Het klinkt zo raar, maar ja ik zal er wel aan moeten wennen.

Langzaam sta ik op en zet de kraan van de douch aan. Ondertussen pak ik wat kleren die ik aan ga doen. Dat wordt een super skinny spijkerbroek, met gewoon een zwarte hoodie erbij. Ik mag natuurlijk geen leuke kleding aan door de undercover, rembember?

Na de douch kleed ik me om en ga snel aan het ontbijt. Het is half acht en ik moet tien over acht beginnen, maar ik ga wat eerder weg zodat ik meer een nerd lijk. Van mijn vader mag ik mijn scooter niet gebruiken, dus moet ik maar op een afschuwelijke roze fiets.

Ik stap op de lelijke fiets en begin te fietsen naar mijn nieuwe school. Wat ben ik benieuwd hoe het daar gaat zijn. Waarschijnlijk moet ik niet veel verwachten. We zullen het wel zien.
Nog een straat oversteken en dan ben ik er al.
Ik steek over, maar er komt op hetzelfde moment een auto van rechts aanrijden.
*TOET  TOET  TOET*
"Meisje kijk uit!"

^ New start
Laat me ideeën weten! Laat me weten wat je van dit boek vind!