หลังจากเหตุการณ์เสี่ยงตาย
คาถนนของผมกับบิ๊กไบค์เครื่องแรง
ก็ผ่านมาราวๆ หนึ่งอาทิตย์แล้ว...
และ เป็นหนึ่งอาทิตย์ที่ยุ่งมากๆ...
หลังจากที่ผมหยุดเรียนไปราวๆ
สามวัน อาจารย์สุดที่รักแกก็สั่งงาน
มาเหมือนสั่งขี้มูกทิ้ง!!
คือแบบ..มันโคตรเยอะเลยครับ...
จารย์~~~ นี้กะจะเอาให้นิสิตตายกัน
ไปข้างเลยใช่ไหมเนี่ย..
เอ่อ...อยู่ๆ สมองส่วนหน้าก็ทำงานขึ้นมาแหะ..
ช่างเถอะ บ่นไปก็เท่านั้น
ผมเปิดดูรายงานคร่าวๆ ที่ไอ้ชลมันจดเลคเชอร์มาให้ กู๊ดจ็อบครับคุณเพื่อน
ผ่านไปไม่นาน หลังจากที่ผมจด
เลคเชอร์วิชาหนึ่งเสร็จ...
บ้ารึเปล่า! มันผ่านมาเกือบๆ2ชม.
แล้วนะ! เวรแท้ ยังเหลืออีกสองสาม
วิชาให้เคลียร์ แล้วภาคบ่ายของพรุ่งนี้ก็มีเรียนอีก!
เฮ้อ~...
ผมถอนหายใจออกมาเหนื่อยๆหนึ่งที
จริงๆ แล้วหลังจากนั้น รามก็ไม่ได้มาหาผมอีก...
แอบเคืองนิดๆ อยู่เหมือนกัน หลังจากที่เราทั้งคู่ก็เหมือนจะเริ่ม
สนิทกันขึ้นมากลับต้องมาห่างๆ กันไปแบบนี้...
แถม..แถม..รามก็เป็นคนเปิดซิงเราไปแล้วนะ!
ทะ ทำแบบนี้แล้วเหมือน..ได้แล้วทิ้งเลยนะสิ..
มะ ไม่เอาน่าคิดมากไปได้
ทำตัวเหมือนสาวน้อยจริงๆ
คิดในแง่ดีเข้าไว้สิ! บางทีรามอาจจะยุ่งเหมือนกันก็ได้
ในระหว่างที่ผมกำลังฟุ้งซ่านกับ
ความคิดของตัวเองอยู่นั้น
ก็อก ก็อก..
เสียงเคาะประตูคอนโดผมก็ดังขึ้น
เรียกสติผมได้ในทันที
"คะ ครับ! จะไปเปิดเดี๋ยวนี้ละ!"
ผมพูดตะกุกตะกัก สงสัยจะเป็นของที่ไอ้ชลมันสั่งซื้อมารึเปล่า?
แกร็ก
เสียงเปิดประตูดังขึ้นเบาๆ
ผมมองออกไปด้านนอก โดยลืมมอง
ที่รูตาแมว ผมคิ้วขมวดทันที
อยู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนอากาศมันร้อน
ขึ้นมากระทันหัน
"ระ ราม? มาทำอะไร..?"
"เหอะ! มาส่งของ...
มึงนี้ก็หน้าแดงเนอะ คิดอะไรอยู่รึเปล่า หึๆ"
ESTÁS LEYENDO
ชาเขียวพรหมลิขิต(Yaoi,BL)
De Todoชีวิตผมควรจะมีความสุขมากกว่านี้... ถ้าไม่เจอกับไอ้บ้านั่น! 'พลราม'ผู้ชายที่ทำให้ชีวิตอันสดใส(?) ของผมหมองหม่นลงทันตา เจอกันเพียงครั้งแรกก็ดันมาด่าผม ความประทับใจแรกพบนั้นไม่มีเลย! แล้วหลังจากนั้น ก็ดันมาตามราวีผมไม่เลิก! 'นายต้องการอะไรกันแน่!?' ...
