“ ေဒၚမဒီခိုင္…အေဖဆံုးတာရက္မလည္ေသး
ဘူးေနာ္…ညကလည္းအိမ္မျပန္လာဘူး…
မနက္ေရာက္တာနဲ႔ခ်က္ခ်င္းျပန္ထြက္သြားတယ္ဆိုလားပဲ…အခုလည္းမိုးခ်ဳပ္မွအိမ္ျပန္လာတယ္…
ဘာလဲေနာက္ထပ္သူေဌးတစ္ေယာက္မွာ
ခ်ဴစားဖို႔အကြက္ခ်ေနၿပီလား…”
ေဒၚမဒီခိုင္တစ္ေယာက္အိမ္ေတာ္ထဲကိုဝင္ဝင္ခ်င္း
သူ႔ကိုျမင္တာနဲ႔ေျပာလိုက္တဲ့ေနမုန္းမာန္စကား
ေၾကာင့္
“ ေနာက္ႏွစ္ရက္ဆိုေသမင္းဆီသြားရေတာ့မယ္လူကမ်ား…ငါ့အေ႐ွ႕မွာအသံေကာင္းလာဟစ္ေနတယ္…
ေနမုန္းမာန္…နင့္အသက္မေသခင္ေျပာႏိုင္တုန္းငါ့
ကိုေျပာထားအံုးေပါ့…”
သူ႔စိတ္ကေနႀကိမ္းဆဲလိုက္ကာ
“ သခင္ေလးထင္သလိုမဟုတ္ရပါဘူး…က်ြန္မ
အေပၚေကာင္းလြန္းခဲ့တဲ့သခင္ႀကီးရဲ႕အေငြ႔အသက္
ေတြျပည့္ေနတဲ့…ဒီအိမ္ေတာ္ႀကီးထဲမွာေနေနရင္ငိုခ်င္
မိတဲ့စိတ္ေတြေၾကာင့္ေရာ…သခင္ႀကီးကိုလြမ္းမိတဲ့စိတ္ေတြေၾကာင့္…ပင္လယ္နားဘက္သြားၿပီး
တစ္ေယာက္တည္းသြားငိုေနတာပါ…က်ြန္မငိုေနတာ
ကိုသာသခင္ႀကီးျမင္ရင္…တမလြန္ဘဝကေန
ခံစားေနရမွာစိုးေၾကာက္မိလို႔အခုလိုမ်ိဳးအိမ္မွာ
မေနပဲပင္လယ္ဘက္မွာသြားငိုေနရတာပါသခင္ေလးရယ္…က်ြန္မေလအခုခ်ိန္ထိသခင္ႀကီးေသဆံုးသြားၿပီဆိုတာကိုလက္သင့္မခံႏိုင္ေသးပါဘူး႐ွင္…”
ေနမုန္းမာန္လည္းသူ႔ကိုေျပာရင္းမ်က္ရည္ေတြက်ျပ
ေနတဲ့ေဒၚမဒီခိုင္ေၾကာင့္
“ ေဒၚမဒီခိုင္…ခင္ဗ်ားအရမ္းကိုသ႐ုပ္ေဆာင္
ေကာင္းတယ္…စိတ္ထဲကတစ္မ်ိဳး…အျပင္ပန္းက
တစ္မ်ိဳးေျပာတတ္တဲ့ခင္ဗ်ားကိုအရမ္းေလးစားတယ္…
ခင္ဗ်ားအခုလိုသ႐ုပ္ေဆာင္ေကာင္းခဲ့လို႔လဲ…
က်ဳပ္အေဖကခင္ဗ်ားကိုလက္ထပ္ယူရတဲ့အဆင့္ထိ
ေရာက္ခဲ့တာပဲမဟုတ္လား…အခုက်ဳပ္အေဖမ႐ိွေတာ့
ဘူးဆိုေတာ့…ခင္ဗ်ားရသင့္ရထိုက္တာေတြရေတာ့မွာကိုေတြးၿပီးခင္ဗ်ားစိတ္ထဲကေနက်ိတ္ေပ်ာ္ေနတာ…က်ဳပ္မသိဘူးမ်ားထင္ေနတာလား…”
ေဒၚမဒီခိုင္လည္းသူ႔ကိုမ်က္ေတာင္မခတ္ပဲစိုက္ၾကည့္ကာေျပာေနတဲ့ေနမုန္းမာန္ေၾကာင့္ဘာမွျပန္မေျပာပဲ
ေၾကာက္႐ံြ႕ဟန္ေဆာင္ကာေနေနတုန္း
