ေနမုန္းမာန္လည္းအိပ္ယာကေနႏိုးႏိုးခ်င္းညကသူ႔ေၾကာင့္အိပ္ေရးပ်က္ထားလို႔သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာပင္ပန္းစြာအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့သူ႔နတ္သားေလးရဲ႕ပါးျပင္ေပၚကို
အနမ္းတစ္ပြင့္ေျခြလိုက္ရင္းမွ
“ ဒီဆဲြႀကိဳးကဘယ္လိုျဖစ္ၿပီးကေလးဆီျပန္ေရာက္
ေနတာလဲ…အဲဒီတုန္းကမိုးေလးကိုယ္တိုင္မာယာ
လည္ပင္းမွာဝတ္ေပးလိုက္တာငါေသခ်ာျမင္ခဲ့တာပဲ…
ဘယ္လိုျပန္ေရာက္ေနလဲဆိုတာမိုးေလးကိုေမးၾကည့္
ရင္ေကာင္းမလား…”
သူေတြးေနတုန္းအလိုက္မသိစြာထျမည္လာတဲ့မိုးေလးရဲ႕ဖုန္းထဲကႏိႈးစက္ျမည္သံေၾကာင့္သူလည္းစားပဲြေပၚမွဖုန္းကိုယူကာကပ်ာကယာလွမ္းပိတ္ရေလသည္။
“ မျဖစ္ေသးဘူး…ငါမိုးေလးကိုေမးလိုက္လို႔မွ…
အဲဒီကိစၥေၾကာင့္ငါသူနဲ႔မာယာကိုမုန္းေနတာကိုသာသိသြားရင္…ခက္ခက္ခဲခဲအရယူထားရတဲ့ငါ့အိမ္ေထာင္
ေရးၿပိဳကဲြသြားႏိုင္တယ္…အခုခ်ိန္မွာငါသူ႔ကိုပိုင္ဆိုင္
ေနၿပီပဲ…ဒီဆဲြႀကိဳးအေၾကာင္းမသိရလဲငါဘာမွ
မျဖစ္သြားဘူး…”
ေနမုန္းမာန္တစ္ေယာက္သူ႔အေတြးနဲ႔သူေက်နပ္ကာ
ၿပံဳးလိုက္ၿပီးေတာ့သူ႔နတ္သားေလးႏိုးသြားမွာစိုးတဲ့
စိတ္ေၾကာင့္ကုတင္ေပၚကေနခပ္ျဖည္းျဖည္းေလး
ဆင္းကာေရခ်ိဳးဖို႔အတြက္ေရခ်ိဳးခန္း႐ိွရာဆီသို႔သြား
လိုက္ေလသည္။
@@@@@@@@@@@@@@@@@
မင္းမာယာတစ္ေယာက္ဒီေန႔ကိုကိုေနမုန္းဆီမွာအ
လုပ္စလုပ္ရမယ့္ေန႔ျဖစ္တဲ့အတြက္ခါတိုင္းထက္
အိပ္ရာကေနေစာေစာထကာမ်က္ႏွာသစ္အဝတ္အစားလဲၿပီးေတာ့အိမ္ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာခဲ့ေလသည္။
မနက္ငါးနာရီခဲြ႐ံုမ်ွပဲ႐ိွေသးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္မနက္
ေစာေစာအေျပးေလ့က်င့္ေနၾကမင္းမာယာလည္း
က်ယ္ဝန္းလွတဲ့ျမင့္မိုရ္ရိပ္အိမ္ေတာ္ရဲ႕ၿခံဝင္းႀကီးအတြင္းမွာပင္အေ႐ွ႕နဲ႔အေနာက္ကိုေျပးကာ
အေျပးေလ့က်င့္ေနသည္။
“ မင္းမာယာ…မင္းငါ့ကိုအရမ္းမုန္းေနမွာေပါ့…”
မင္းမာယာတစ္ေယာက္ဘယ္အခ်ိန္ကသူ႔အနား
ေရာက္လာၿပီးေတာ့သူ႔နဲ႔အတူအေျပးေလ့က်င့္ခန္း
လာလုပ္ေနတဲ့ကိုမာန္ရဲ႕အေမးစကားေၾကာင့္
