En eksik şiirlerim, sen diye başlayanlardı
Kış bitmiyordu
Üstelik, unutkandı güneş açmaya...
Yıpranmış çehreler biriktiriyordu dünya
Ve, yaşamayı öğrenemeyen yaşlılar!
Oysa, ne kadar da erkendi büyümek için
Ne kadar da eksikti, hayat adına bildiklerimiz
Yaşamayı, sevince öğreniyor insan
Ayrılınca, kıyameti!
Sen diye başlayan
Sen diye biten, şiirler kalıyor geriye
Sonra, yalnızlık kalıyor, mutluluğun sahiplenemediği
Her ayrıntı, pervasızca büyürken
Bir martı, kanat çırpıyor denize
Bir düş eksilirken, anlamını yitirip
Yokluk örtüyor, yosun tutan geceyi...
05.02.2019
