"DECIDE or LOSE"

CHAPTER NINE

Dedicated to my friend (Erics), for reminding me to update. Hahahahaha. kilala mo na sarili mo, Ayokong banggitin whole name mo, baka pag kaguluhan ka ng mga chik boys ehh. Hahahahahahaha. Just kiddin' Mwuahhh. Hope you like it^__________^

------------------

(Ella's POV)

Almost 1 week na ako dito sa hospital, pinilit kong umuwi nalang para dun mag pahinga... Feeling ko kasi pag dito lang ako mas lalong hihina ung katawan ko ehh...

I pleased my mom na umuwi saamin sa bahay at dun na ulit siya. Trying hard ngumiti, at pumayag nalang. Yeah, I know they still have that issue. Pero I want her back.........

Sa bahay, si mommy ang naging nurse ko. Nagpapakain, nagpapainom ng mga gamot ko, saakin rin siya tumatabi pag gabi to make sure daw that I'm ok at para rin mabantayan niya ako pag may kailangan ako.

Bumukas ang pinto at iniluwa nito si daddy.

"Daddy, ba't hindi ka pa nakabihis? Male-late kana sa work." I told him

"nag leave muna ako to have my time for you, para maalagaan ka namin ng mommy mo."

"pero......." hindi na ako pinatapos ni daddy.

"No buts anak, don't worry I trust my staffs and besides nandun naman ang tito John mo to handle everything. Basta ang importante we're right beside you." at hinalikan ako sa noo. How really sweet my dad is. That's why I love them so much........

Lumipas ang mga araw, lagi na kaming nag bobonding nila mommy at daddy. Dito narin tumira si mamita para makitulong sa pag aalaga saakin. Kaya I'm super thankful because I have this kind of family. We always have our dinner together, picnic kung saan-saan, minsan manonood sa theatre room namin. Ipagluluto ako ni daddy ng favorite foods ko. Ang saya, ang saya kasi kahit meron akong dinadamdam, pinapasaya parin ako ni God sa mga simpleng bagay...

Hmmmm. Nakakapag lakad pa naman ako, hindi pa naman ako ung totally mahinang mahina na. Pero there are times na parang babagsak ung katawan ko na hindi ko maintindihan, this is the side effects of the medicines that I'm taking, pati narin ang pag chemoteraphy ko.

Lagi naring bumibisita si Prince para kamustahin ako. Ni ayaw na ngang umuwi kasi tinutulungan niya sila mommy na alagaan ako. Minsan bumibisita rin sila tita Ericka, halos buong angkan na nga ng De castro ay bumibisita ehh.... Hahahaha. Nakakatuwang isipin kasi they still support me.

"Hi mare!" bungad ni tita Ericka kay mommy at nag beso-beso. Actually super close na ang family ko at sa family ni Prince...

"eto mga fruits, that's good for her."

"naku naman mare, nag abala pa kayo."

Nasa garden ako ngayon nagpapahangin. Kasama ko rin si Prince at ang mga pinsan niya. Sila mommy naman, nag chikahan agad.. Haiiissst, ganyan talaga pag walang magawa...

Nakisama nalang ako sa laro ng mga bisita ko. Truth or dares, giving a corny jokes, nag chubby bunny rin sila at kung anu-ano pa... Sabay sabay narin kaming kumain dahil inabot sila ng gabi dito, naisipan ni daddy na magluto. Andami nga ehh, parang may occasion lang eh noh. Buhay pa naman akooo... ^__________^

after everything, gusto ng mga pinsan ni Prince na mag night swimming, syempre ako pinanood ko lang silang mag haritan ng magharutan... So they enjoy the pool ang everything, sinabi narin ni mommy na why dont they spend the night here. Tatanggi paba sila......

Ngayon nag tabi kami ni Prince. Nagkwentuhan ng nagkwentuhan muna kami, hanggang sa na-open up ung topic na what if ganto? What if ganyan?

Yakap yakap niya ako na parang ayaw niya na akong pakawalan. Suddenly, naramdaman ko nalang na may mainit na likido ang pumatak sa balikat ko.... Pinikit ko ang mga mata ko and I hold his hands tightly. Alam ko na kasing umiiyak siya, alangan namang laway niya yun noh. Ano toh, tinulugan lang ako ganon? Uhhhmmm, sabagay pwede ren... ^____^

he kissed my forehead at sumandal siya sa headboard ng kama, ako naman niyakap ko siya at ihiniga ang ulo ko sa dibdib niya. Now, I can hear his heart beat. Mabilis at kinakabahan siya...

"You know how much I love you and I dont wanna leave you," sabi niya saakin, while brushing my hair with his hands.

Napasinghot nalang ako. Yeah! Napaiyak narin ako lalo na nung sinabi niya iyon...

Paano nga ba?

Makakaya ko ba?

Kaya ba nikang mawala ako?

Paano nila matatanggap?

Kung ako ang tatanungin, hindi! Hindi ko pa kaya. Hindi ko rin alam kung paano. Dahil Diyos lang ang nakaka alam at Diyos lang ang nakakaalam at Diyos lang ang makakasagot ng lahat ng tanong na iyan................

-------------------

Maiksi paba yan??? Hahahahaha, sige update pa ako ng isa^__________________^

please leave your comments, votes naren po. Hihihi :D

Dedications?

*Follow:

@Princess-21 (wattpad)

@Adamhae29 (instagram)