Hayatımda o kadar çok sorun var ki, benim yerimde bi başkası olsa şimdiye kaçıp gitmişti başka bir yere. Evde ki sorunlar, okul, aşk hayatı, arkadaş çevresi bir yana ben en büyük şanssızlığımı annem ile babamın ayrı olmasına bağlıyorum. Hep düşünmüşümdür, belki babamda yanımdayken büyüseydim hayatım böyle bir bok içine batmazdı diye. Bu dediklerim annemin kötü birisi olduğu anlamına gelmez sakın yanlış anlamayın beni. Ben annemle hep arkadaş gibi olmuşumdur, onunla vakit geçirmekten hep zevk almışımdır çünkü beni anlayan bir tek kişi annemdir. Hakkımda en doğrusunu içinden geldiği gibi söyleyen tek annemdir. Keşke aynı şeyleri babamdan da görebilseydim. Ben 6 yaşımdayken babam bir başkasıyla evlendi. Yeni eşiyle aram iyi yani bi sorun yok ama ne de olsa yabancı birisi işte. Gerçi ben babamla bile aramda yabancılık çekmişimdir. Yazları tatilde gidip yanlarında 1 hafta filan kalıyordum ama rahat edemezdim hiç. Bu arada babamın ikinci evliliğinden ikiz kız kardeşlerim var. Lanet olsun ki onları da hiç kardeşim gibi göremedim. Onları severken, onlarla oynarken, sanki komşunun çocuğuyla vakit geçiriyormuş gibi hissederdim kendimi. Son 1 - 1.5 senedir babamla hiç görüşmedik. Görüşmeyi bırak 1 kez olsun aramadı bile beni. Facebook denen bi yer varya, ordan baktım profiline, yeni ailesiyle gayet mutlu gözüküyor. Tabi insan yanındakilerle mutluyken neden bir başkasına ihtiyaç duysun ki? Haklı. Belki annem evlenseydi bizde mutlu olabilirdik. Ama değilim, hemde hiç. Evde 4 kişiyiz; ben, annem, anneannem, dedem. Ben bu evde büyüdüm ama yine de kendi evin gibi olmuyor. Çünkü başkalarıyla yaşayınca hep onları mutlu etmek için uğraşıyorsun. Hep memnun etme peşinde oluyorsun. Bir de benim ailem, annem dışında biraz geri kafalılardır. Yaşadığım yerde bunu gerektiriyor çünkü küçük bi kasabadan farkı yok. Hep çevrene, giydiklerine, hareketlerine, arkadaşlarına dikkat etmek zorundasın yoksa yaşayamazsın. Burda özgürlük yoktur. Hep başkalarına bağımlı yaşarsın. Annemle çok konuştum bu konuyu, burdan taşınmak istediğimi söyledim, o da istiyor ama kadın da haklı tabi. Hiç bilmediğin bir yere gidip yeniden hayat kurmak çok zor. Ayrıca çok ta maddi durumumuz yok. Haliyle zor olacak. Büyük şehirlere de alışık değiliz ki, trafiği ayrı dert, insanlarının huyunu suyunu bilmezsin. Daha bir çok sorun var tabi. Bu sene 10. sınıfa geçtim. En büyük hayallerimden birisi iyi bir üniversiteyi kazanıp burdan kurtulmak. Bunun için çok çalışıyorum. Bu sene okul değiştirdim çünkü önceki okulla aramda çok sorun vardı. Orda kalamazdım yoksa mutlaka birisini öldürürdüm heralde. Okulların açılmasına yaklaşık 10 gün kaldı ve heyecanlı değilim diyemem. Nasıl bir ortam beni bekliyor bilmiyorum açıkcası. Ama benimde uyum sağlamam gerek tabi herşey kendiliğinden olamaz. Bu yeni okul benim için yeni bir başlangıç olabilir, geçmişin üstünü çizerim belki. Umarım gerçekleşir...
