Koruyucu (DÜZENLENİYOR)

Bölüm 17 - Ölümcül Silah

Peter'ı bulmalıydım ya da bana yardım eden kızı.Arkamdan gelen hırıltıyı duyunca durup arkam baktım.Kimse gözükmüyordu.Tam önüme dönüp devam edeceğim sırada ayı türü bir yaratığın bana doğru koşmakta olduğunu gördüm,Hemen önüme dönüp olağan gücümle koştum.Bu ormanda tek bir amacımız olmalıydı.Hayatta Kal.Tek umudum birinin ölmemiş olmasıydı.Ayağıma takılan bir taşla yere yığıldım.İşte şimdi ölmüştüm.Devasa yaratık üstüme atıldığı sırada yok oldu.Onu yok eden eden Peter'dı.Sürekli birileri tarafından kurtarılıyordum.Elini bana uzattığında elini tutup kalktım.

''Öleceğiz '' Konuya hızlı bir goriş yapmıştım.Huzursuzdu.

'' Dışarıda insanlar ölüyor.Ve bizim tek yapabildiğimiz burada sıkışıp kalıp ölümümüzü beklemek '' dedi.Sinirini bu sefer içinde tutamamıştı.Oysa ki duygularını çok iyi saklıyordu.Ayrıca dışarda insanlar ölüyor da ne demek ?

'' Nasıl yani dışarıda insanlar ölüyor ? ''

'' Savaş çıktı.Germus ve Germus'un tarafındakiler bizim türümüzü esir almışlar.Ve biz bu hologram ormanın içinde sıkışıp kaldık,

İnsanlar ölecek ve bu benim suçum.Tamamen.

'' Buradan çıkmanın bir yolu yok mu ? ''

'' Oyunu bitirmek ama daha önce kimse bu oyundan sağ çıkarak oyunu bitirememiş.Anne ve baban dışında. ''

'' Diğerlerini ölmeden önce bulmalıyız. ''

'' Gerek yok onlar barınakta gelmemizi bekliyolardır ''

'' Biri öldü mü ? ''

''Hayır.Hadi gel '' dedi.Önden ilerliyordu.Belki ben ölürsem bütün bunlar son bulurdu.Sonuçta Germus benim peşimdeydi.Zaten ölecektim.Erken olması bir şeyi değiştirmezdi.Çalılıklardan geçerke düşündüğümn tek şey bunlardı.Ama bunu yapmamamın tek bir sebebi vardı;eğer ölürsem bu hiçbirşeyi bitirmeyecekti.Tam tersi başlatacaktı.

'' İçerideler mi ? '' dedim yıkık dökük küçük harabe eve bakarken.Başını salladı ve içeri girdi.İçeri girdiğimde pek hoş karşılandığım söylenemezdi.Mavi yuvarlak tek robot gözlüğü olan bir çocuk,daha önceden bana yardım eden tilki kulaklı ve kuyruklu kız ve oldukça yapılı sert bir ifadeli çocuk.Hepsi ayrı köşelerde oturmuşlardı vfde hiçbiri içeri girdiğimde yüzüme bakmamıştı.Yani tilki kız Becky hariç.

'' Biz geldik '' dedi Peter.Ondan hç beklenmeyecek br sevecenlikle.Herkes ilk önce kafasını Peter'a sonra bana çevirdi.İlk Becky ayağa kalkarak yanıma geldi.Üstümü koklayınca ne yaptığını anlamaya çalıştım.

'' Kararsızlık alıyorum. ''

Yüzüne anlamaz bakarken o elini bana doğru uzattı.

'' Ben Becky.Az önceki davranışımın kusuruna bakma.Ben bir çeşiit tilki kızımda.İnsanların hislerini koklayarak algılayabiliyorum. ''

Elini samimiyetle sıktıktan sonra arkada baya bir yapılı olan çocuk konuştu.

'' Evet bu yetenek Germus'u yenmekte eminim çok işimize yarar.Üstünü koklarsın ve ona hislerini söylersin o da çok korkup kaçar.Ne gerekli bir savaş eğitimi (!) ama.''

'' Kes sesini Rob '' diye bağırdı aniden robot gözlü çocuk.

'' Elimizde robo çocuk,koku algılayan bir tilki,sorunlu bir savaşçı ve güçlerini kullanmayı bilmeyen bir koruyucu melez var.Neyiz biz teletabiler grubu mu ? ''

Rob denen çocuk ne kadar kaba konuşsada haklı olduğunun herkes farkındaydı.Robo çocuk yanıma gelip elini uzattı.

'' Adım Steve.Robot çocuk gibi bir şeyim.Numaram 2.Teknoloji hakkında her şeyi bilirim. ''