Your choice (Greek)

κεφάλαιο 6

Όταν ξύπνησα το πρωί με πονούσε πολύ το κεφάλι μου.Οσο σκεφτόμουν ότι την υπόλοιπη μέρα πρέπει να την περάσω στη σχολή τρελαινόμουν. Έτσι μάζεψε όλο το κουραγιο και μου και πήγα να ντυθώ.

Καθώς περπατούσαμε με τη Μαρία εδώ στη σχολή συζητούσαμε για όλα όσα έγιναν χθες.
Μ-"Τουλάχιστον ήταν ωραίος ο γείτονας;"
Α-"Μαράκι σταματά γιατί θα σε χτυπήσω και δεν το θέλω. Ήταν πολύ σπαστικός αν σου φτάνει αυτό."της είπα καθώς ήπιε μία γουλιά από τον καφέ μου.
Μ-"Τι σκέφτεσαι να κάνεις με το Θάνο;"
Α-"Δεν ξέρω καθόλου. Είπε πως δεν έχουμε τελειώσει ακόμα. Όμως εγώ δεν θέλω να το ξαναδώ."
Μ-"Μην ανησυχείς, αν σε πειράξει θα τον κανονίσω εγώ."είπε καθώς μπαίναμε στη σχολή γελώντας.

Οι ώρες περνούσαν βασανιστικά πολύ αργά. Είχα άλλες δύο ώρες και δεν ήξερα πώς να τις περάσω. Καθόμουν με τη Μαρία όταν μου ήρθε ένα μήνυμα.

Μήνυμα από Θάνος:
<Ελα στις τουαλέτες τώρα θέλω να μιλήσουμε.>

Αγχώθηκα αλλά αποφάσισα να μην δώσω σημασία. Ήρθε η τελευταία ώρα.ήμουν με κάτι κορίτσια που είχα γνωρίσει με τη Μαρία. Περιμέναμε να έρθει ο καθηγητής.Με νευριάζουν απίστευτα αυτοί οι καθηγητές που κάθονται στη γραφείαρα τους και όταν τους καπνίσει πηγαίνουν για μάθημα.

Το κινητό μου ξανά χτύπησε και αυτή τη φορά ήταν και πάλι ο Θάνος. Δεν πρόλαβα να το κλείσω και τότε ακούστηκε αυτή η φωνή που αμέσως την αναγνώρισα.

Καθηγητής-"Δεσποινίς,δεν σου έχουν μάθει ότι όταν ο καθηγητής μπαίνει στην αίθουσα τα κινητά αλλά και τα στόματα κλείνουν;"μόλις σήκωσα το κεφάλι μου τον είδα. Ο ενοχλητικός,αντιπαθητικός και χαζός γείτονας. Τι έχω κάνει και τα τραβάω όλα αυτά; Δεν μπορώ μία μέρα να ηρεμήσω δηλαδή;
Όπα, δηλαδή αυτόν εδώ εγώ θα τον έχω καθηγητή;το βλέμμα μου ήταν όλο απογοήτευση αλλά και θυμό για τον τρόπο που μίλησε.Αυτός στην αρχή ξαφνιάστηκε αλλά στη συνέχεια είχε ένα ύφος νικητή. Όχι αυτό δεν θα το αφήσω έτσι.

Α-"Κύριε καθηγητά,εγώ θα είμαι σωστή και θα κάνω το σωστό όταν μάθετε και εσείς πως όταν αρχίζει η ώρα σας πρέπει να πηγαίνετε στην αίθουσα σας και όχι να αργήτε τόση ώρα."όλη αυτή την ώρα τα παιδιά με κοιτούσαν με ανοιχτό το στόμα. Και είχαν δίκιο εγώ ποτέ δεν έχω μιλήσει σε κάποιον μεγαλύτερο με αυτό τον τρόπο. Αλλά αυτός ο άνθρωπος μου βγάζει το χειρότερο μου εαυτό.
Καθηγητής-"Και πώς σε λένε εσένα κορίτσι μου;"
Α-"Παπανικολάου Αφροδίτη"
Καθηγητής-"Ωραία! Μόλις τελειώσει το μάθημα να έρθεις στο γραφείο μου κυρία Παπανικολάου γιατί κάποιος πρέπει να σου μάθει τρόπους."τότε κατάλαβα ότι την έβαψα.

Όλη την υπόλοιπη ώρα δεν πρόσεχα τι έλεγε αυτός. Με κοιτούσε με ένα παράξενο ύφος. Μάλλον τον είχα νευριάσει. Για αυτό το λόγο και εγώ δεν μιλούσα γιατί δεν έπαιρνε.

Μόλις τελείωσε η ώρα με κοίταξε στα μάτια σαν να μου λέει"σε περιμένω". Δεν ήθελα να πάω αλλά έπρεπε.Περπατούσα στον Μακρύ διάδρομο όταν έφτασα έξω από την πόρτα. Δίστασα αλλά τελικά αποφάσισα να τη χτυπήσω. Ξαφνικά όμως κάποιος με άρπαξε από το χέρι και άρχισε να με τραβάει προς τις τουαλέτες.

Θ-"Γιατί με γράφεις; Εγώ προσπαθώ να τα ξαναβρούμε, σου ζητάω συγνώμη. Το έχω μετανιώσει αυτό που έκανα και δεν θέλω να με μισείς, δεν το αντέχω."
Α-"Πας καλα ρε; Γιατί δεν καταλαβαίνεις; Εμείς οι δύο ΤΈΛΟΣ. Δεν έχουμε και δεν θα έχουμε τίποτα. Πραγματικά αν με ξανά πλησιάσεις δεν ξέρω και εγώ τι θα κάνω."
Θ-"Ρε Αφροδίτη, ξέρεις ότι μπορώ να έχω οποία θέλω όμως εγώ είμαι εδώ μαζί σου γιατί πολύ απλά θέλω εσένα."
Α-"Όχι αγόρι μου, είσαι εδώ με εμένα γιατί δεν ξέρεις να χάνεις. Αλλά μάθε αυτό,είσαι χαμένος."

Μετά από αυτό έφυγα. Ήξερα πως δεν θα με ακολουθούσε γιατί ήξερε πως έχω δίκιο.Δεν είχα καμία όρεξη να πάω να μαλώσω και με τον άλλον οπότε έφυγα για το σπίτι.

Γειά σας... Ελπίζω να σας άρεσε.Θα τα πούμε πολύ σύντομα.❤️