De grote golven slaan woest op het strand
Alsof ze de jonge man als wilde beesten willen vastgrijpen en opeten
De wind blaast hard om hem heen
Alsof hij alles uit hem wil blazen en laten vergeten
Het klotsen van de golven en het geblaas van de wind
Dat is maar achtergrondlawaai, mijn lief kind
In de verte hoor je de harde knallen,
Afkomstig van kanonnen en geweren
Het geroep en geschreeuw van de vechtende soldaten die zich weren,
Komt boven het geraas van de storm uit
De storm raast maar door
En voor even lijkt het alsof hij al zijn verstand verloor
Met een verkleumde vinger schrijft de jonge man zijn laatste wens in het natte zand
Voordat hij, hevig naar adem snakkend, op het strand neervalt
En daar, juist naast die jonge soldaat,
Die gesneuveld is door een stuk van een ontplofte granaat,
Staat zijn laatste wens gegrift in het natte zand:
"Ik wens overal en altijd wapenstilstand."
JE LEEST
Gedichten
Poetry"Soms kunnen gevoelens zich beter uiten in gedichten." Dit is een boek waarin zelfgeschreven gedichten plaats.
