ในป่า
เสียงงูหลายตัวและขนาดที่แตกต่างกันพากันเลื้อยไปมาอย่างกับมัน..กำลังรออาหาร
ตุบ!
ร่างๆหนึ่งถูกโยนลงกลางลานกว้างของป่าก่อนที่งูพวกนั้นจะเลื้อยเข้าไปแทะกินซากศพ แขน ขา กับใบหน้าที่ซีดเซียวบ่งบอกได้ว่าเป็นมนุษย์
แล้วใครกันล่ะที่ฆ่ามนุษย์ผู้โชคร้ายคนนี้
ชาเรนทร์(มือขวา):ท่านเมะ
ชาเรนทร์มือขวาของเมะนั่นเองที่เป็นคนเอาซากมนุษย์มาให้พรรคพวกของตัวเอง ฟังไม่ผิดหรอก งูที่เกลื่อนกลาดเต็มป่าลึกนี่คือพรรคพวกหรือเพื่อนของชาเรนทร์ แม้กระทั่ง เมะ ที่เป็นทั้งเพื่อนและเจ้านาย
เชนทร์(มือซ้าย):ได้ยินว่าท่านไปหามนุษย์คนนั้นน่ะหรอ
เมะ:เด็กนั่นน่าสนใจเอามากๆ อยากเห็นน้ำตาของเด็กนั่นซะจริง เวลาเจ็บปวดจะเป็นแบบไหนกันนะ หึ//ยิ้มมุมปาก
ชาเรนทร์และเชนทร์ต่างก็มองหน้ากันและขมวดคิ้วก่อนจะยิ้มตามผู้เป็นทั้งเพื่อนและเจ้านาย เมื่อเดาทางออกว่าเมะกำลังนึกสนุกอะไร
วันต่อมา
20:00น.
เคะ:ยินต้อนรับคุณลูกค้าครับ ไม่ทราบว่าจะรับเครื่องดื่มอะไรดีครับ
ลูกค้า:อเมริกาโน่หนึ่งแก้วครับ
ทุกคนที่อ่านมาคงนึกว่าผมทำงานที่ผับ
ใช่รึป่าว?
ป่าวหรอกครับ ผมน่ะทำงานที่ร้านกาแฟ ที่เปิดร้านตั้งแต่บ่ายถึงตี3 เผื่อคนสัญจรมาในยามดึกมาดื่มกาแฟแก้ง่วง วันนี้ผมได้อยู่กะดึก ตั้งแต่2ทุ่มจนถึงตี3
กริ๊ง
เสียงกระดิ่งหน้าร้านดังบ่งบอกชัดว่ามีคนเปิดประตูเข้ามา
เคะ:ยินดีต้อนร..
ผู้ชายคนนี้เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
ผมดีดำสนิทตัดกับใบหน้าขาวซีดกับดวงตาสีดำ
แต่เมื่อกี้เหมือนผมจะเป็นดวงตานั้นเป็นสีแดง แดงเหมือน..งูตัวนั้น..งูที่เจอเมื่อ5ปีก่อน
ตอนต่อไป!
ตอนที่4
"หน้าคุณคุ้นจังครับ"
