ดราวิเรียส [BL]

LUST 7

LUST : 7

บนลานพิธีในห้องโถงมีร่างสูงโดดเด่นเหลืออยู่เพียงตนเดียว ลัซท์มองแผ่นหลังเหยียดตรงอย่างคนหยิ่งทระนง กิริยาท่าทางดูสง่าอย่างไม่อยากเชื่อว่าคนตรงหน้าคือเจ้าโรคจิตที่ชอบตามติดเขา ใบหน้าหล่อเหลายังคงมีรอยยิ้มบางเบา จมูกโด่งเป็นสันรับกับนัยน์ตาคู่งาม
แม้ไม่อยากยอมรับแต่นัยน์ตาของอีกฝ่ายงดงามจริงๆสีรัตติกาลวาบวับ งดงามราวท้องฟ้ายามราตรี ดึงดูดสายตาคนมองให้เผลอจ้องอย่างลืมตัว รู้ตัวอีกตัวเองก็ตกหลุมไปแล้ว อันตรายจริงๆ

"ชอบเจ้านั่นเหรอ"
เสียงเย็นชาดังขึ้นจากด้านหลัง ลัซท์หันไปมองก็ต้องประหลาดใจที่พบว่าคนที่พูดกับเขาเป็นอลัน แวมไพร์เชื้อพระวงศ์คนดัง
ตรงที่เขาอยู่คือโต๊ะประจำหอโลหิตจันทรา มีหลายคนที่เขาเห็นตอนจับฉลากนั่งอยู่แต่เขาไม่กล้าเข้าไปทักได้แต่ยืนทื่ออยู่อย่างนั้น ไม่คิดว่าคนแรกที่ได้คุยจะเป็นอลัน แถมแค่ประโยคแรกที่ทักก็ไม่เหมือนคนอื่นแล้ว

"ชอบ ? ความจริงเขาก็ไม่เลวนะแต่นิสัยอาจจะแปลกหน่อย" ยังพอเป็นเพื่อนกันได้ ก็ไม่ถึงขั้นเกลียดหรอกนะ นี้เป็นสิ่งที่ลัซท์คิด แต่หารู้ไม่ว่าชอบของอลันกับลัซท์ไม่เหมือนกัน ด้วยเหตุนี้เขาจึงไม่เข้าใจว่าตัวเองพูดผิดตรงไหนเมื่อเห็นแววตาอลันเย็นชาขึ้น

"ชอบตรงไหน" เสียงก็ดูเย็นชากว่าเดิมแต่ก็ยังคงตอบกลับไปอย่างงงๆ

"ถึงจะชอบตามติดแต่ดูแล้วเขาไม่ได้คิดร้ายกับข้า ก็ไม่ได้ชอบอะไรมากแต่ยังพอเป็นเพื่อนกับข้าได้"

"ชอบแบบเพื่อน?" เสียงอีกฝ่ายดูนุ่มลงอย่างเห็นได้ชัด ลัซท์ไม่เข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายต้องถามอะไรแบบนี้ นี้ยังไม่ชัดเจนอีกเหรอ

"ก็ต้องเป็นเพื่อนอยู่แล้ว ยังมีแบบอื่นอีกเหรอ อ่ะ แต่ข้าชอบเขาอย่างหนึ่ง"

"อะไร" เอ๊ะ ทำไมเสียงแข็งอีกแล้ว

"ข้าชอบดวงตาของเขาสีดำสวยมีเสน่ห์มาก"