İNTİKAM

Hayatımı değiştiren olay

- Heyy cevap verin oradamısınız , beni

duyan varmı , yardım ediiinn lütfen...!!!

Diye bağırıyordum birinin gelip beni bu

lanet olası yerden çıkarması için.

İçerideki yangın yüzünden nefes

almakta zorlanıyordum , bilincimi

kaybetmeye başladım ve sonra...

Beyaz bir ışık bana ellerini uzatmış , gel

sana yardım ediyim Rea diyordu..

Durun biraz en iyisi size hikayemi en

baştan anlatayım

Benim adım Rachel Bradsaw ve ben

Amerika'nın en donanımlı ordusunun

baş kumandanı , Michael Bradsaw 'ın

kızıyım ve haliyle doğduğumdan beri

babamın eğitimleriyle büyüyorum..

Hikayem daha ben 8 yaşındayken

başladı ,bu tam bir trajedi

Babam o gün işten geldikten sonra bi

türlü kafasını toparlıyamıyordu ,

sanırım büyük bir sorun vardı

endişesi gözlerinden okunuyordu..

Sonra aniden zil çaldı , gelenler

donanmanın assubayı olan Bay Ronalt

'tı bir sorun olduğunu anlamıştım...

Bay Ronalt ailesiyle beraber gelmişti ,

oğlu benim en iyi arkadaşım olan

Jason'dı

Biz Jason'la oynarken babamların

hararetli bir şekilde konuştuklarını

duydum ve korkmaya maşladım

Çünkü genelde hep sakin sakin sohbet

ederlerdi , bu resmen tartışmaydı

Sonra birden ......

Birileri kapımızı çalmaya başladı , öyle

bi vuruyorduki kapı kırılıcaktı

Annemler paniğe kapıldılar sonra

askerler kapının önüne doluştular

Annem bana bakıyordum gözlerimin

içine

Öyle bir bakıyordu ki sanki beni bir

daha asla görmiyecekti..

-Korka bitanem , şimdi Jason'la

beraber askerleri izleyin sakın

endişelenmeyin güvende olacaksınız

dedi ...

Okadar şaşkındım ki anneme cevap

bile veremedim ona aval aval

bakıyordum

Sonra askerlerden biri beni , biri

Jason'nı kuçaklayıp koşmaya başladılar

Annem bana arkamdan

-Seni seviyorum meleğim , seni

seviyorum Rea diye bağırıyordum ...

Bana son söylediği şey bu oldu..

Askerler bizi kurşun geçirmez çelikle

kaplı bir odanın içine bırakıp dışarı

çıktılar

Dışarıdan kurşun sesleri çığlıklar ve

bağrışlar geliyordu

Çok korkunçtu Jason 'a sarılıp

ağlıyordum

-Jason çok korkuyorum , ölmek

istemiyorum

-Merak etme Rea ben burdayken sana

kimse zarar veremez...

Çok korkuyordum ama Jason çok

soğukkanlıydı ve 9 yaşında olmasına

rağmen

Ee tabi nede olsa o da bir assubayın

oğluydu

Birkaç saat sonra sesler kesilmişti ,

sadece sert esen rüzgarın uğultusu

geliyordu

Jason ayağa kalktı üstünü sirkeledi ve

tam emin olmak için kulağını kurşun

geçirmez çelikle kaplı olan kapıya

dayadı , birşey duyamamıştı

-Hadi kal Rea dışarı çıkıp annemleri

bulalım

-Anne ve babalarımız , onlara birşey

olmamıştır dimi

Cevap vermedi

Çünkü ikimizinde buna verecek bir

cevabımız yoktu

Bu yaştaki çocukların yaşamaması

gereken şeylerdi bunlar..

Jason elimden tutup kaldırdı , ona

sımsıkı sarıldım ve kapıya doğru

yürümeye başladık

Jason elini kapağının koluna doğru

uzattı , eli titriyordu

Kapıyı açınca görüceğimiz manzara

bundan sonraki haytımızı

değiştirebilirdi...