Het dansduo.

3. De auditiedag.

Ik zat in de auto met mijn moeder. Nerveus keek ik uit het raampje. We waren onderweg naar de auditie.

Mijn mobiel trilde twee keer.

Nathie: Succes, je kunt het!

Ik: Dankje Nath!

Jordyy: Het gaat je lukken Shar ;)

Ik: Dankje Jorr!

'Hier moet het zijn.' Mijn moeder parkeerde de auto voor een groot gebouw.

Ik stapte uit. Ik trok het hengsel van mijn sporttas over mijn schouder, haalde nog een keer diep adem en liep toen met mijn moeder het gebouw in.

We kwamen in een grote ruimte met vijf balies. Bij elke balie stond een rij van jongens en meiden. Sommige hadden hun ouders bij, andere waren alleen. Ik sloot aan bij een van de rijen.

Na een tijdje wachten was ik aan de beurt.

De vrouw achter de balie had haar blonde haar in een strakke knot, haar lippen waren vuurrood gestift en het enige beetje kleur in haar gezicht waren de met blush roze gemaakte wangen. Op haar naambordje stond Cindy.

'Hallo, mag ik je volledige naam, je leeftijd en je inschrijfformulier?' Zei Cindy.

'Sharon Bos. 14 jaar.' Ik pakte het inschrijfformulier wat ik een paar dagen geleden had uitgeprint uit mijn tas en gaf het aan Cindy.

Ze keek het door en legde het toen op een stapel. Ze gaf me een sticker waar het nummer 321 op stond.

'Dit is jou nummer. Je mag daarheen gaan, je moeder kan helaas niet mee. De audities duren tot 9 uur vanavond. Je krijgt hier eten en drinken. Verdere informatie zul je straks krijgen.' Cindy wees naar een gang.

Ik knikte en mijn moeder en ik stapte uit de rij.

'Doei mam!' Zei ik.

'Succes lieverd, je kunt het!' Zei mijn moeder.

Ik liep door de hal en kwam in een andere ruimte.

Het was vol met jongens en meisjes. Ze waren aan het praten met elkaar, of ze zaten gewoon alleen.

Ik ging op een bankje zitten en stopte de oortjes van mijn mobiel in mijn oren. Ik keek de ruimte door. Er stonden wat banken en een podium.

Oh ja , ik zou Daisy nog bellen! Ik zocht haar nummer tussen mijn contacten en belde haar op.

'Hey Shar!' Klonk er.

'Hey Dais, ik heb me net aangemeld en ik zit nu te wachten.' Zei ik.

'Oké, je kunt het en ga ervan genieten!'

'Dankjewel.'

'Maar ik moet nu weer gaan, Kira loopt te janken, sorry.'

'Geeft niet, doei!'

'Succes!'

De verbinding werd verbroken en ik stopte mijn mobiel weer in mijn tas.

Op het podium verscheen een vrouw. Ze had blond haar tot op haar schouders en een pony. Ze droeg een grijs jurkje met enorme zwarte pumps. Ze had een microfoon in haar handen en liep naar de voorkant van het podium.

Iedereen werd stil en kwam vol verwachting wat dichter bij het podium. Ik stond ook op en eindigde vrij vooraan in de menigte.

'Hallo jongens en meisjes!' Zei de vrouw glimlachend.

'Ik ben Maaike en ik wil jullie graag welkom heten bij deze auditiedag.' De vrouw die dus blijkbaar Maaike heette kijk even op de papieren in haar hand en ging toen verder.