Unknown Mistake (Raquel Boys Series #1)COMPLETED✔

Kabanata 16

Kabanata 16

Two of Us

He was the one that I didn't even think or expect to be mine. He's the one that I want but I am confused that maybe, sometimes he'll be think that I am not meant for him.

"What do you think?"

I rolled my eyes. Bahagyang hinigit ang kaniyang buhok.

"Tigilan mo nga ako."

Pano'y pilit niyang ipipinipilit buksan ang tungkol sa future. Na keso pa'no daw kapag kung ikasal kami, mag-kaanak kami.

Natutuwa ako dahil siya pa ang nagbu-bukas ng topic na iyon. Kaso nga lang, hindi ba niya alam ang tungkol sa arrange marriage? Na nakatakda sa kaniya.

I rolled my eyes.

"This is not the right time to talk about that. Marami pang p'wede mangyari. Bata pa ako at ganun ka rin. Hindi pa nga ako nakaka-graduate ng high school e." hinaplos ko ang kaniyang buhok. I am sitting at the couch while he's lying habang ang kaniyang ulo ay nakapatong sa aking lap.

Ngumuso siya.

"I am just stating that. Bakit? Ayaw mo bang pag-usapan?"

"Hmm? Hindi naman sa ganun. Let's change the topic. Can I ask about ahm.. your family?"

Hindi ko alam na iyon ang agad na lalabas sa bibig ko sa kadesperadahang mapalitan ang usapin.

"What about my family?"

"A-ahm... well how was your family?"

Stupida, Krist! Nakakatanga ang tanong mong iyon.

I see pain acrossed his eyes. Ngunit agad din iyong nawala. Niyapos niya ako at isiniksik ang mukha sa aking tiyan.

"There's nothing important about my family, Krist."

Tumango na lang ako.

Maybe he's not yet ready to spill it out. Maybe he's still in pain and if he will going to narrate it he will got hurt. I feel him. Because until now, I am still not ready to tell my story about my father, but if he's going to ask me, I will try to tell it to him because I trust him so much.

"Tomorrow I'm going to accompany you to your school."

"H-ha? Bakit? Hindi naman kailangan at sa isang araw pa ako pupunta doon. Bukas daw kasi darating itong maniniyot sa mansyon niyo para kuhaan ako ng letrato."

"M-manini-- what?"

"Maniniyot. Iyong kumukuha ng letrato." ulit ko.

"You mean... photographer?"

Tumango ako. "Oo nga. Ano bang tagalog doon?"

Natahimik siya. Natawa naman ako. Paniguradong iba ang iniisip nito.

I pinched his nose.

"Ang dumi-dumi talaga ng utak mo, ano?"

He chuckled "Well, I don't know that." he hug me. Isinubsob ang mukha sa aking tiyan. "Hindi pupunta iyong manini-- Tsk! Iyong photographer bukas. Iyong manunukat lang para sa uniform mo."

I chuckled.

"You sure?"

"Yeah... I asked Mom."

Mabuti na lang at nag-paalam si David sa kay Nanay. Alam na ni Nanay ang tungkol sa amin. Wala naman siyang sinasabi pero sa pananahimik niyang iyon alam ko ang tumatakbo sa kaniyang isipan.

Alas-nuebe na ng maka-uwi kami. Tahimik na pumunta kami sa sari-sarili naming kwarto. Hinatid pa niya ako sa may pintuan ng maid's quarter.

Nang mabuksan ko ang pintuan ay hinarap ko siya.