ดราวิเรียส [BL]

LUST 8

LUST : 8

เจ้าโรคจิตอยู่หอเดียวกับเขาไม่รู้ว่าเป็นเรื่องดีหรือเรื่องร้าย ลัซท์ไม่ชอบนิสัยตามติดเหมือนคนโรคจิตของลูซิสก็จริงแต่ก็อุ่นใจที่อีกฝ่ายมาอยู่ด้วยกัน นอกจากบริดดี้แล้วลูซิสก็เป็นคนแรกที่เขารู้จักที่ดราวิเรียสแห่งนี้

ตอนนี้บริดดี้กับเขาแยกกันอยู่คนละหอ  แน่นอนว่าย่อมมีเรื่องยุ่งยากตามมามากมายก่ายกอง มีหลายเรื่องที่คนอย่างเขาไม่รู้ เห็นทีครั้งนี้ต้องพึ่งพาลูซิสซะแล้ว
อีกอย่างหนึ่งคือเจ้านั้นรู้ความลับเรื่องที่เขาเป็นปีศาจราคะ วันไหนเขาหิวมากจนทนไม่ไหวขึ้นมาละก็เขาก็จะลากเจ้าลูซิสไปกินให้หนำใจ ดูสิว่ายังจะกล้าตามติดเขาอีกไหม

ลัซท์คิดอย่างมาดหมายไว้ในใจ มองร่างลูซิสที่เดินเข้ามาใกล้ ใบหน้าหล่อเหลายังมีรอยยิ้มมุมปากเช่นเดิม

"ได้อยู่ด้วยกัน ดีจังเลยน้าาา"

เกลียดน้ำเสียงทอดยาวอย่างสบายอารมณ์ของเจ้าโรคจิตมาก
แล้วนิสัยกระซิบข้างหูเมื่อไหร่จะเลิกสักทีหะ!

"ดูพวกเจ้าจะสนิทกันมาก"

เสียงเรียบนิ่งไม่บ่งบอกอารมณ์ของอลันดังขึ้นพร้อมบรรยากาศอึดอัดถาโถมเข้ามาอีกแล้ว

"สนิทกันมาเลยล่ะ/ไม่ได้สนิทขนาดนั้น"

ลัซท์เหล่มองคนที่กล้าอ้างตัวว่าสนิทกับเขาอย่างหน้าชื่นตาบาน นอกจากตามสตอล์กเกอร์แล้วยังมีสกิลตอทอแหลติดตัวด้วย ในใจเอือมระอาแต่ขี้เกียจจะเปิดโปงอีกฝ่ายแล้ว เขายังต้องพึ่งเจ้านี้อีกและเขาแน่ใจว่าอลันเป็นคนฉลาดมากแต่ฝีปากอาจสู้ลูซิสไม่ได้

"...." อลัน

"ข้าจะสนิทกับลัซท์หรือไม่มันก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญของเจ้า ไม่คิดเลยว่าเจ้าชายแวมไพร์จะอยากรู้เรื่องส่วนตัวของคนอื่น"

  ดูเอาเถอะ คำด่าอ้อมๆว่าเผือก เจ้านี้ยังกล้าพูดออกมา ลัซท์มองหน้าอลัน อีกฝ่ายหน้าตึง บรรยากาศที่ดูเย็นชาอยู่แล้วก็ยิ่งเย็นเข้าไปอีก นัยน์ตาสีโลหิตวาวโรจน์ ด้านลูซิสยังคงมีรอยยิ้มแต่งแต้มบนริมฝีปากแต่จะมองอย่างไรก็เป็นรอยยิ้มกวนอวัยวะเบื้องล่างมาก นัยน์ตาสีรัตติกาลดูเข้มลึก รังสีสังหารฟุ้งกระจาย
ลัซท์เหงื่อตก