LEZÂ

♧15♧ VAVEYLA

  Adamlar-Benden Bana

 Damla lobide sabırsız bir şekilde ileri geri attığı adımlarla beni bekliyordu. Yanına yaklaşınca bana bakmaya başladı. Bakışları sorgulayıcıydı. Sanki o odada olan biten ne varsa televizyonda verilmiş de, herkes biliyormuş gibi bir his kapladı içimi. İkimizden başka kimsenin bilmesine imkan yoktu ama Damla'nın bakışları altında teslim olmak için kıvrandığımı hissettim.

"Kızım neredesin ya? Hastasın bir de, kötü bir şey oldu sandım."

"Ben ne kadardır yokum ki?"

"Yarım saat olmuştur."

"Gerçekten mi?"

Aslında şaşırmamam gerekirdi. Daha fazla olsa bile inanırdım ama Gölge'yleyken saliseler bile önemli bir hal almaya başlamıştı ve bu korkutucuydu.

"Evet, herkes de dağılmaya başladı. Benim de tadım kalmadı, gitmek için sana bakındığımda yoktun. Beni bırakıp gittin sandım bir an."

"Saçmalama. Neyse hadi gel gidelim."

"Nihatlar da gitti bu arada. Seni sordu ama buralardadır dedim bir şey söylemedi sonra."

Omuz silktim. Kafamı karıştıran bambaşka şeyler vardı Nihat'ı bu gecelik buna dahil etmeyecektim.

"Neyse."

"Sen iyi misin?"

Hızlı adımlarla dışarı çıktık. Çantamdaki fişi valeye verdim. Arabamı getirmek için gittiğinde kollarımı kendime sardım. Gece esen rüzgar çıplak kollarımı ve sırtımı üşütmüştü. İçimde yangın yeri vardı sonrasında birden dışarı çıkmak da, buz dolu suya çivileme atlamak gibi olmuş olabilirdi. Araba geldiğinde Damla'ya baktım.

"Sen kullansana."

"Kötüsün sen gerçekten, hastaneye gidelim bir iğne vurul."

"Hayır. Sen kullan, gidip eve yatalım yeter."

Damla daha fazla bir şey demedi. Yan koltuğa geçip oturdum. Kemerimi takıp arkama yaslandım. İçimde kopan vaveylalardan kimsenin haberi yoktu. Buna Gölge de dahildi. Beni öpmüştü evet ama belki bunu sırf kendi istediği için yapmıştı. Sırf bana söylediği sözü kanıtlamak istediği içindi belki de. Beni güzel bulmadığını vurguladıktan sonra bunun doğru olmadığını söylemek ister gibi beni öpmüştü. Bu güzel bir şeydi. Ama demek istediği her güzelle öpüşürüm anlamına falan geliyorduysa aşırı canım sıkılırdı. Benim hislerimi de önemsemeliydi. Bir de o dakikalar yaşanırken zihnime gömdüğüm, akşam boyunca onun yanında olan kız vardı. Beni o denli delice öpüyorduysa o kız hangi sıfatla yanındaydı? Ya da beni neden öpüyordu madem bu bir ihanet mi sayılırdı? Ya da uzun zamandır sandıkta kalmış hislerim bana ağır geliyordu ve tutkudan, zevkten, delilikten dem vurduğum öpüşme ona göre basit bir şeydi. Gelip geçiciydi.

Dakikalardır önümdeki yola bomboş gözlerle baktığımı Damla arabayı sağa çekince fark ettim.

"Neden dudaklarını tutuyorsun? Kusacak mısın, kızım korkutma beni!"

Parmaklarım dudaklarımın üstünde dondu kaldı.

"Ne?"

"Sürekli dudaklarını oynuyorsun ve dalgınsın? Ne oluyor sana? Bana derhal söyle Mihre!"

Damla benim en yakın arkadaşımdı. Ondan saklamam bana ne kazandıracaktı ki. Bugün olmasa yarın, yarın olmasa bir gün mutlaka öğrenecekti zaten. Ellerimi kucağımda birleştirdim.

"Gölge'yle öpüştük."

Damla küçük arabamın içinde büyük bir çığlık attı.

"Ne?"