Francis POV:
Lumabas na si francis at para tumungo sa office ng dean...dumaan siya sa hallway at pumasok sa elevator at pinindot ang ika-30 na palapag. Umandar na ang elevator...ilang minutong lumipas ay tumunog na at lumabas papunta sa office ng dean...ng makita niya ay kumakatok siya ng tatlong beses..."Come in..!"sabi ng nasa loob...pinihit niya ang pinto at pumasok na siya..."huhhh!"nagulat niyang sabi..."nakita niyang may kausap ang dean na umupo sa unahan ng table at tumayo naman ang iba marami sila ang iba nakaupo sa sofa at parang seryoso sa pinag-uusapan nla at lumingon clang lahat sa akin kaya nagulat ako..."Ayyy!!! Sorry po...po. . ma- may ka-ka-u-sap p-p-po p-pa-la ka-ka-kayo ba-bali-li-ik na--na-nalang ako ma-m-maya mu-muk-,hang se-ser-yoso ka-kayo s-sa pi-pi-nag-uusapan nin-yo!"../sabi ko habang nauutal pa..nang pihitin ko na ang pinto ay nagsalita ang dean " okay lang! Tumuloy ka... Ano pala ang sadya mo....!!!"sabi ng dean habang ang iba naman ay nakatingin lang sa kanya na parang sunusuri siyang mabuti at para nga siyang isang pry nakatitig sa kanya na parang isang pagkain at parang gutom na aso na handa siyang lapain...kaya kinalabutan siya sa klase ng tingin nila sa kanya...lalo na....yong isang nasa harap ng upuan ng dean hinde niya....alam ko ano ang pinapahiwatig tingin na iyon something ba para handa syang angkinin kahit na kailan kaya madali niyang iniwas ang tingin yumuko upang hinde niya ito matingnan...."Ah sir may papirmahan po akong papeles galing kay sir Santiago po!...!."habang nanginginig na tinig.."ok cge akin na at mapirmahan ko na..!.."sabi nito...nagmadali syang lumapit at binigay ang papeles...dahil hinde niya nakayanan ang titig ng mga ito sa kanya...matapos mapirmahan ay nagpasalamat siya sa dean at nagpaalam sa dean at nagmamadaling lumabas dahil feeling niya ay siya lamang ang tinitingnan ng mga ito at parang binabantayan lang kilos niya makatitig ito sa kanya parang tagos sa kaluluwa at parang nanghihina ang tuhod niya sa klase ng tingin na iyon at parang may hinde magandang mangyayari sa kanya kaya siya nagmamadaling umalis at parang gusto na niyang tumakbo sa hallway na dinaanan niya at nagmamadaling sumakay ng elevator. Kaya halos mabangga na niya ang mga taong dumaan sa kakamadali niyang umalis kanina huminge naman sya ng sorry...pero di pa rin sya mapakali. May parang hinde maganda ang mangyayari sa kanya.
"Ting!!!" tunog ng elevator nang nasa ground floor.
At hanggang ngayon ay hinde parin mawala sa isip niya ang mga titig na iyon para bang may pahiwatig na mag-iingat ako sa kanila . Kaya nakatatak sa isip na iwasan na niya ito. Kaya nagmadali na syang pumunta sa cafeteria ng makababa na sya sa elavator. "Di niya sukat akalain na ito ang simula ng kanyang kalbaryo sa buhay.'
Ng makadating na sya sa cafeteria hinanap niya ang kanyang bestfriend at nakita niya nakaupo ito sa kaliwa na kung saan makikita mo ang tanawin sa labas dahil salamin ito...at makikita ang magandang kapaligiran na napapalibutan ng mga puno at dito din matatagpuan ang field na kung saan isang malawak na lupain. Dito din mostly nagtra-traning ang soccer...at para itong isang malawak na sport-center,magandang tanawin ito dahil sa lawak ng lugar at space.
" best!!!" tawag ko sa kanya lumingon naman ito at hinanap siya, kumaway ito inanyayahan na umupo ako. Lumakad naman ako at umupo katapat nang sa kanya. Inilagay ko ang gamit ko, "aayyy!!! Nakalimutan ko palang ihatid ito sa kamamadali ko kanina , " hayy!!!" ihahatid ko nalang ito pagkatapos kung mag-snack!!" sabi ko..."huy,huy!bakit ang taas naman nang buntong hininga mi dyan! Parang ang laki nang problema natin hah!" sabi niya habang tinitingnan at sinusuri ako kung ano ang laman ng isip ko. "Hayy!!, wala yon ok lang ako tara! order na tayo!" sabi ko sa kanya tumango siya nag-order na kami at kumain na dahil gutom na ako hinde pala ako nag_almusal kanina,,,
Habang nasa kalagitnaan na kami sa pagkain ay biglang "boogsh!" tunog nang pintong sinadyang buksan nang malakas... At pumasok ang hinde ko inaasahang tao ...ang kaninang maingay na lugar ay biglang tumahimik at parang mabibinge ka sa katahimikan hinde ko nayon pinansin at nagmamadaling kumain para makaalis na ako sa lugar na ito, ayaw ko talagang makita sila. Habang busy ako sa pagsubo nakaramdam ako nangmga matang nakamasid sa akin na tanging kilos ko ang binabantayan nila at para nang napaso ako sa titig nila...kaya hinde na akonag-aksaya nang nagpaalam na ako sa beshy ko at nagmamadaling umalis tinawag pa nga niya ako pero hinde ki siya pinansin nagmamadaling naglakad halos takbuhin ko na ito makalabas lang sa lugar na ito.
