İLK ÖZET DŞFLLCÖXLFLŞF
Sonunda. Yavaşca uyandığımı hatırlıyorum. Aslında hala uyuyor olup olmadığımdan şüphe ediyordum.
Annemin sesini duyuyordum.
- Kızım?
Cevap vermeye çalıştım ama yapamadım. Başaramadım. Tekrar ses geldi ;
- Kızım?
Yerimden kalktım ve yatağımı örttüm. Terliklerimle aşağı inmeye başladım. İndiğim sırada tekrar ses geldi.
- Kızım?
Bu sefer gücümü öyle bir topladım ki cevap vermek için tüm gücümü kullandım sayılır. Merdivenden inerken sonunda sesim çıkmaya başladı. Ama çok kısıktı.
- Anne?
Annem tabii ki de beni duymamıştı. O kabustan uyandım mı hala aklımda sorular var. Aşağı indim, dedem oradaydı! Sesim kısık olsa da kendimi zorladım ve ağzımdan şu kelimeler çıktı ;
- Eğer ağzımdan kötü birşey çıkmasın istiyorsan şu adamı evden çıkar!
Annem tabii ki de çıkarmadı. Dedem kalktı ve yanıma geldi. Saçlarımı okşamaya başladı.
- Kokunu özlemişim..
Korku ile koşmaya başladım. Evden çıkmıştım. Dedem dediğim şerefsiz peşimden gelmiyordu ama çok korkmuştum. Kabus bitmişti.
Belki de yeni başlıyordu¿
Sokaktaydım. Sabah sabah kimse yoktu ama bir kaç kuş vardı. Uçuyorlardı. Özgürlerdi. Ben değildim. Olamayacağım. Bağırmayı denedim. Evet! Evet bağırabiliyordum! Yapabiliyordum! Ama ama neden burada? Neden annemin yanında sessiz kaldım?
-Lanet olsun!
Bağırmam ile kuşlar uzaklara doğru uçmaya başladılar. Bir tane kuş vardı. O gitmemişti, tip tip bakıyordu bana. Neden bakıyor anlamamıştım ama aldırış etmemeye çalıştım. Sonra bana kafasını eğdi. Yüzünü tatlı hallere sokmaya başladı. O anın endişesini, stresini ve sinirini kenara bırakıp gülmeye başladım. İki adım attım. Gitmemişti. Korkmuyordu anlaşılan. Üç adım daha ve, yanındayım. Gitmemişti. Durdu, bi' an kaçacak sandım ama uçtu, boyuma kadar geldi ve yanağımı öptü. Yani öptü mü bilmiyorum ama o his başkaydı. Sonra da elime kondu ve gezmeye başladık. Dedem dediğim adam yüzünden eve gidemiyordum. Çok açtım, suyum yoktu. Ama o kuş sayesinde herşeyi unuttum.
*saat 7 *gece**
Hala dışardaydım ve hava kararmıştı. Korkmaya başlamıştım. Sokakta kimse yoktu, ıssız bir yerdeydim sanki. Kuş hala buradaydı. Bazen tek ışık kaynağımız olan yanıp, sönen lambaya dikkat kesiliyordu. Bense onun ne yaptığına dikkat kesiliyordum. Bir anda ışık söndü, geri yanmadı. Kuş yanağıma yaklaştı, sanki bana 'korkma' demişti.
Işık bir süre açılmadı ve böylece durduk. 10 dakikada bir 2 araba geçiyordu. Neyseki yanıma saatimi almıştım. *7:20* dedemin evden çıkması gerekiyordu.
Sonra bir araba geldi, hızlı gidiyordu ama beni görünce yavaşladı, hatta durdu. Sonra da arabanın kapısını açtı ve dışarı çıktı.
Müthiş kürkü görünce kim olduğunu anladım. Dedemdi. Yanıma yavaş yavaş geldi. Kulağıma fısıldadı ;
-Bugün seni pek göremedim *güler.
-Bırak beni psikopat!
-Ah hadi ama. Eğer psikopat olsaydım annnen ve sen şu anda yaşıyor olmazdınız. ;)
-Sen, sen delisin!
O anda kuş elimden kalktı, dedemin kafasını gagalamaya başladı. Komikti, ama o sırada gülecek kadar iyi değildim.
-Şu siktiğimin kuşunu al şuradan yoksa kötü olacak! *bunu gerçekten söyledi.
-O senin veya benim kuşum değil. Özgür bir kuş o. Laflarına dikkat etsen sevinirim.
-Ablan gibi mi olmak istiyorsun?
O anda yüzümde korku ifadesi belirdi. Ablam mı?
-Ablam ile ne alakası var?
Yüzüne bir küfür savurmak isterdim ama yapmadım.
-A doğru ya sen hiçbir şey bilmiyorsun.
-Söyle?
Yüzümde bir kesinlilik ifadesi vardı. Babamı öldürdüğü zamandan beri böyle bir şey yapmamıştım. Yürek yedim her halde.
-Neyse annene sor;)
-Siktir git! *sonunda gerçekten dedim.
-vaaay bizim kıza bak. Yürek mi yedin sen? Sus yoksa kötü olur!
-Ne yapacaksın? He? Babamı öldürdüğün gibi beni de mi öldüreceksin? Bu kadar kolay mı?
-Evet.
Cevabı ile dona kaldım. Sanki o yürek birden kaçıvermiş gibi hissettim.
-Böyle sus. Aferin sana.
Sonra da hiç beklemediğim bir soru sordu.
-Eve kadar bırakmamı ister misin küçük hanım?
Aslında sadece teşekkür edip hayır demeliydim. Ah! O adama teşekkür mü? Asla!
-Hayır be! Senin arabana kalmadık!
-Bugün çok yürek yedin her halde canım.
-Ne yapacaksın? Anneme mi ispikleyececeksin? Ah! Hadi ama 17 yaşında genç bir kızım ben!
-Benim gözümde hâlâ küçüksün;)
Diyip, sinsi bir şekilde göz kırparak kolumdan çekiştirdi.
Arabaya zorla girdim. Kuş hala bana bakıyordu, sanki; "gitme" Dercesine.
-Geri geceleğim merak etme!
Diye bağırdım kuşun arkasından..
***
*saat 00;47
Eve gelmiştim. Daha doğrusu birinin evine.
-Burası neresi?!
-Senin için satın aldım;)
-Yok tşk alma. *bunu gerçekten söyledim.
-Öd;)
-wtf sen 'tşk' ne biliyor muydun?
-;)
-Tamam peki.
-Hadi içeri geç. Kendi evinmiş gibi çok rahat ol ;)
-Ben kendi evimi istiyorum?
-Kendi evindesin zaten;)
Bir şey demedim ama çok korkuyordum. Babamda bir günlüğüne dedemlere kalmaya git-
-Hadi gel artık!
-Tamam bekle üstümü giyiyorum!
-;)
Sonra tam üstümü çıkarırken odaya daldı.
-Aaaaov pardon ;)
-Şerefsiz sapık! Çık odadan!
-Haddini bil!
Elini havaya kaldırmıştı. Tokat atacakken bir anda bakmadığım birisi beni tokat yemekten kurtarmıştı.
-Kaç!
O anda üstüme yine aynı şeyleri geçirdim ve pencereden atladım.
Hayatımın hatasını yaptığımı hatırlıyorum.
-Aaaaaaa!!!!!
Tahmin ettiğim gibi olmuştu, dedemin oyunuydu bu. Babamda mı böyle ölmüştü?
Sonra yere sert bir şekilde çakıldım, bir anda herşey hayallerim gibi karardı.
***
Övöt selamlaaağr dlfölgmvlflğs galiba hiç güzel olmadı ama banane yaçpdödşdödşşsşs
Umarım böğönmöşsönözdör ❤
Baaaay 💛
