Het was 7 Augustus, mijn koffer was ingepakt en ik was klaar om naar mijn vriendin in Frankrijk te gaan. Nog eventjes dag zeggen tegen iedereen en dan kon ik gaan. Mijn hond Asta was al een tijdje ziek en we wisten dat hij dood zou gaan. Ik hoopte heel erg dat hij op me zou wachten. Ik wilde hem aaien en een kus geven maar hij gromde naar me dus ik heb hem gedag gezegd en liet hem alleen. Het was tijd om te gaan. Ik stapte in de auto met mijn vader en moeder op weg naar het vliegveld. Mijn zus en zusje had ik vantevoren al gedag gezegd. Op het vliegveld gaf ik mijn vader en moeder nog een dikke knuffel en ben naar Frankrijk gegaan. Ik had daar een top vakantie samen met mijn vriendin, haar broertje en haar ouders. We gingen elke dag naar het strand en het was super. Na 5 dagen waren onze koffers ingepakt en zijn we vertrokken terug naar Nederland. Ik kwam bij mijn huis aan en het voelde goed om weer thuis te zijn. Maar normaal had Asta al lang geblaft als hij iets hoorde. Ik gaf mijn ouders en zusjes n knuffel en we bedankten de familie van mijn vriendin. Toen zij weg waren zijn we naar binnen gegaan om wat te drinken. Ik durfde eerst niks te vragen over Asta en opeens kon ik het niet meer laten... hoe is het met Asta vroeg ik. Mijn zusje begon te huilen en mijn moeder zij dat hij niet op me heeft kunnen wachten. Hij was de avond dat ik thuis kwam gestorven. Ik wilde hem zien. Hij lag buiten onder een zeil in, ik begon heel hard te huilen en was boos. Boos dat ik niet fatsoendelijk afscheid had kunnen nemen. Een paar dagen later hebben we een grote kuil gegraven en hebben we hem daarin begraven. Mijn andere hond Balou snapte volgens mij niet dat hij weg was. Asta lag altijd onder de trap in en elke keer als ik er langs loop is het leeg, te leeg. Ik wilde gewoon nog een keertje met hem knuffelen. Een paar weken later op 22 Augustus was een nieuw nest rottweilers geboren, diezelfde dag zijn we nog gaan kijken. Over +/- 5 weken mogen die hondjes pas verkocht worden en tot die tijd moet ik wachten. Elke dag weer wil ik zo snel mogelijk een nieuwe Asta om dat lege plekje op te vullen. Ik weet dat niemand de oude Asta kan vervangen maar toch. Elke keer als ik een hond zie mis ik Asta. Het is nu al een paar weken geleden dat hij dood is maar hem vergeten zal ik nooit. I Love You Asta xx I'll never forget you... Ever !
