Road trip

Deel 47 & 48

47.      Norah

Met een auto vol boodschappen rijden we drie kwartier later de camping weer op. We hebben een heleboel verschillende dingen meegenomen zodat we Julia kunnen laten kiezen wat ze wil eten.

Elin draait de auto het pad in waaraan onze plaats ligt. Verderop zie ik Liam staan. Meteen staat mijn hart even stil. Niet alleen omdat ik hem zie, maar vooral omdat er een meisje bij hem is. Een typisch gevalletje blond haar en lange benen. Ze staan met elkaar te praten en het ziet er behoorlijk gezellig uit. “Shit.”

“Wat is er?,” vraagt Elin bezorgd terwijl ze de auto tot stilstand laat komen.

Ik wijs naar buiten. “Ik kan hem niet meer vertrouwen. Wie zegt dat hij niet met haar gaat zoenen?”

“Dat doet hij echt niet. Daarvoor houdt hij veel te veel van jou. Je kunt hem trouwens moeilijk uit de buurt van meisjes houden, tenzij je van plan bent hem de rest van zijn leven op te sluiten in een kelder.” Na die woorden stapt Elin de auto uit. “Hey Liam! Niet stiekem andere meisjes gaan versieren als wij even boodschappen aan het doen zijn, hè.”

De trut. Ik spring de auto uit. “Elin!”

“Doe maar rustig, hoor,” probeert Liam me gerust te stellen. “Dit is Rachelle. Ze werkt hier op de camping en kwam vertellen wat er de komende week zoal te doen is. Ik zei net tegen haar dat we waarschijnlijk niet zo lang zullen blijven. Rachelle, dit zijn mijn vriendin Norah en Elin, een vriendin van ons.”

Rachelle stoot een lachje uit dat nog het best te omschrijven is als arrogant. “Hoi. Nou, ik moet maar weer eens verder. Veel plezier nog.” Ze draait zich om en ik ben er zeker van dat ze daarbij bewust met haar enorm lange honingblonde haar zwaait.

“Wat een trut,” kan ik dan ook niet nalaten te zeggen.

Liam slaat een arm om me heen en drukt zijn lippen op de mijne. “Wij hebben nog wat om aan te werken volgens mij. Je gaat niet de hele vakantie onschuldige meisjes haten omdat je denkt dat ik niet genoeg heb aan jou.”

“Nou, ik heb anders inmiddels meer vertrouwen in jou dan in haar. Wat een kreng. Zag je hoe ze deed?”

“Maak je daar toch niet zo druk om. Alsof ik ooit met zo’n del zou gaan. Ik ben juist zo blij dat ik jou weer terug heb. Jij betekent alles voor mij.”

Ik duw zijn arm van me af en help Elin mee om de auto uit te laden. Dat ik alles voor Liam beteken, heb ik twee weken geleden met eigen ogen kunnen aanschouwen. Ik baal er ontzettend van dat ik hem niet meer kan vertrouwen, maar heel gek is het niet toch?

“Norah.” Liam probeert lief en geduldig te klinken, maar ik hoor de ergernis in zijn stem. “Ik weet het nu wel. Het gebeurt nooit meer. Jij hoeft echt niet bang te zijn voor Rachelle.”

“Nee? Voor wie dan wel? Alicia?”

“Voor helemaal niemand. Ik hou van jou. Jij bent de enige met wie ik samen wil zijn.”

Het is ook niet zijn liefde voor mij waar ik aan twijfel. Ik weet het gewoon even niet meer. Daarom besluit ik Liam gewoon te negeren terwijl ik twee flessen water en een zak aardappelen onze tent in sjouw.

Op het moment dat ik weer terug loop naar de auto komt Julia de tent uit gekropen. “Hé. Heb ik zo kort geslapen of hebben jullie zo lang boodschappen gedaan?”

“Allebei,” antwoord ik zonder echt na te denken. Misschien hadden we nog wat langer weg kunnen blijven. Dan had ik in ieder geval die stomme Rachelle niet gezien.

Elin wacht me op bij de kofferbak van de auto, waar de laatste spullen nog in staan. “Wat is er met jou?”

“Gewoon, rothumeur. Let maar niet op mij.”