HIGH-BLOOD

Prelude and Postlude

"Babe, we need to break up."

Okay, play deaf Steff!

"Happy Monthsarry, babe. I'm very much happy na umabot tayo ng 8 months."

I said while showing my sweetest smile as if I didn't hear anything.

"Yeah, me too. But I'm sorry kung dito na lang tayo."

Wala akong naririnig! Wala! Wala! Wala!

"Sana umabot tayo ng another 8 and 8 years."

I said while giggling ang blushing.

"Hindi ko 'yan hahayaan."

Walang buhay niyang tugon kaya napatahimik ako ng panandalian ngunit agaran ring nakabawi.

"Babe, sa'n tayo magde-date ngayon? May na-discover akong bagong fast food na pwede nating puntahan, mura lang doon pero may pagka-romantic ang ambiance. Ano game ka?"

Hinilot niya ang kanyang sentido na para bang matandang nahihirapan ng magpaliwanag sa pinakatangang bata sa mundo. Tiningnan niya ako ng diresto sa mga mata ko na para bang kinakabisa niya kung ano ang mga bagay na tinatago na sa mata ko lang makikita. Hindi ko alam pero bigla na lang nag-unahan sa pagtulo ang mga luha ko.

"Huwag kang umakto na parang 'di mo narinig ang mga sinabi ko. Huwag ka ring magpanggap na 'di mo naintindihan lahat ng binitawan kong kataga para sa'yo. Happy Monthsarry and I'm sorry it took me so long to say Happy Break up, babe."

Panandaliang huminto ang pag-inog ng mundo ko. Hindi ako makagalaw. Wala akong naramdaman. Naparalisa na ang aking kalamnan. Hindi ko na alam.

"Babe? Bakit? Masaya naman tayo ah!"

"Iyon na nga eh, masaya tayo pero hindi mo alam na pinipilit ko nalang maging masaya para sa'yo."

Nagulat ako sa biglaang pagtaas ng boses niya. Hindi ko alam na ganito pala ang kahihinatnan naming dal'wa.

"Gusto mong makipag-break?"

Walang buhay kong tanong kahit na alam kong "oo" rin naman ang kanyang magiging sagot.

"Alin ba sa mga sinabi ko ang hindi mo maintindihan?"

"Lahat. Pasensya ka na ha? 'Di kasi ako matalino kagaya mo. 'Di ako kasingganda nga unang nagmahal sa'yo. 'Di ako yung tipo ng babae na ipagsisigawan mong girlfriend mo at lalong hindi ko kayang maging ganoon para sa'yo. Papayag akong magbreak tayo pero pwede bang sagutin mo muna ang mga tanong ko?"

"Sige, pakibilisan lang."

Ngayon ko lang napagtanto. Hindi na ito ang mga matang minahal ko. Tumingin ako muli sa kanya ng diretso at saka ko lang tal'ga tuluyang napagtanto na wala na ang nagkikislapan niyang mata sa t'wing magkausap kaming dal'wa dati.

"Minahal mo ba ako? Sinong may kasalanan sa hiwalayang ito? Nagkulang ba ako? Akala ko ba ako lang? Nasaan na ang mga pangako mo?"

Sa paghihintay ng sagot niya, mariin kung ipinikit ang aking mga mata sa pagbabakasakaling kaya ko pang pigilan ang litse kong mga luha.

"Oo. Baka ako. Oo. Nagbabago ang tao. Tinangay na ng bagyo."

Hindi ko man maintindihan ang kanyang naging sagot alam kong masakit parin ito.

"Ha?"

Tanging lumabas sa bibig ko.

"I just answered it according to the sequence of your questions."

He shrugged and give me a sincere look.

"Once again, I am deeply sorry and please... Set me free."

I don't know why but hearing it from him made me so weak and vulnerable inside.

"Kapag nagbreak tayo hindi ka na makakahanap ng kagaya ko."

"Exactly why I am asking you to set me free."

"Ibig sabihin, ayaw mong makahanap ng katulad ko?"

My heart sank on the thought that he doesn't want someone like me.

"No. I just hate the idea of finding someone that will come as your replacement."

"Are you really breaking up with me?"

"Yes."

Kung ganoon, bakit niya sinasabi ito?

"Because I want my last memory of you to be this sweet even if it's hard and bitter. Goodbye Steffie."💔

And without further ado, he left. Without even stopping for a final wave. Without even turning to bid a last glance. Without even waiting for my response.

Goodbye Seph. I will always be ready to accept you whenever you want to come back to me. Babe, I love you and will always do even if it hurts like hell.💔

Our breakup will surely hurt but I know I can handle as long as I am still holding on the thought that you'll come back not now but I will always wait for Mr. Sooner or Later.😘

"Steff, let's fucking go! Damn, you're so slow as a turtle! God we're so damn late!"

Someone from my side knocked my senses from reminiscing of the things that happened few months ago. I'm with my brutally honest best friend, Lina. Weeks and months after our break up was really hard as hell and beyond. It was like a torture and a perfect dilemma. Shall I move on or wait 'til he return? Lina and my other friends never left my side. They've been with me through thick and thin until I chose what's already right. I am not yet totally over from Seph but still thanks to my gang, they are my perfect distraction.😂

"Partz!"

Someone grabbed me by the arm and I'm ready to slap the bastard but stopped mid way when I saw Angelo. He's my cool boy best friend from another school which is public.

"Yeah, I better go first. Follow me after 10 minutes. Steff, don't do anything stupid."

With that she walked away. Okay na sana eh, kaso ang honest lang niya kasi. Pero love ko yun, kahit na lagi akong sinasaksak ng mga salita niya. Tama siya, stupid. I always do something stupid.😢 I forgot to tell you guys that we're celebrating our annual Foundation Day, today at nandito kami ngayon sa **** para mamili ng churva² at kaek-ekan.

"Good luck sa mga sasalihan mo at ingat ka."

Pagkatapos niyang sabihin iyon ay tumalikod na siya para magpatuloy sa paglalakad papunta sa school din niya.

"Huminto ka para lang sabihin iyan?"

Ilang dipa na ang layo namin sa isa't isa and well, I'm expecting more from him.

"Actually may nakalimutan pala ako."

And with that, he ran towards me and kissed my forehead.

"Kahit na ang pangit mo, love parin kita Partz ko."

Then he left me while feeling the reddening of my face, fast beating of my heart and dancing of the butterflies in my stomach.

"Shit, I must be High blood."

I cursed while trying to compose myself naturally and headed to my own school.