EVREN AĞLIYOR
Parlak bir gecede gökyüzünün
sırtına inen kamçılar mıydı yıldırımlar?
Yoksa gökyüzüne üzüldüğünden mi bulutların tüm yaşları?
Evren bir anne gibi hiç ayırabilir mi yıldızlarını birbirinden?
Her insan öldüğünde kaymaz mı bir yıldız gökten?
Bir beden toprak altına girerken,
boşlukta savrulmaz mı soğumuş bin tonluk güneş
bulutlar ağlamaz mı her ölüm haberinde acılı evrene?
Karanlık bir gece
bir beden ölüyor,
daha minicik!
Taş kesiyor içinde volkanlar patlayan bir yıldız
bir anne ağlıyor çığlık çığlığa
yavrusunun son soluğuna,
bir beden
toprakta.
Sesini duyuyor musun?
Bak
yağmur yağıyor
Dinle!
Koskoca evren ağlıyor...
Işık saçan bir yıldız şimdi kayadan farksız
savruluyor boşlukta ölü bedeni
insanlar dilek tutuyor
bir yıldızın son nefesiyle eğleniyor
bin şimşek çakıyor
gökyüzünün sırtında yanık izi...
yıldırım düşüyor yüksekçe bir yere
insanoğlu anlamıyor başına gelen felaketin nedenini
yeryüzü
yangın yeri.
Yağmur yağıyor bardaktan boşalırcasına
işlenen tüm günahlarla kirlenen yeryüzünü yıkarcasına
Yağmur yağıyor,
bulutlar, ölü bir bedene ağlıyor
bulutlar, bağıra çağıra toprak altındaki yavrusuna ağlayan, anneye ağlıyor
bulutlar, canı insanlar yüzünden yanan, gökyüzüne ağlıyor
bir bebek ölüyor
bir yıldız sönüyor
bir insan dilek tutuyor bin bir umutla...
Duymuyor musun sesini!?
Bak, yağmurlar yağıyor
Dinle,
Koskoca bir evren ağlıyor!..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kapana Kısılmış Ruh (TAMAMLANDI)
PoesíaSusarsam, duyar mısınız ruhumun çığlıklarını? 26.02.18 yayımlama tarihi 29.08.22 bitiş tarihi