Me & You: Between Life And Death (COMPLETE)

Chapter 5

Adriel.

I woke up because of the boundless bark Shacklu make. It sounds like a cacophony in my ears. When I unfold my eyes, I gasped how messy my condo is. As usual, maraming bote ng beer ang nakakalat sa sahig. I knew it. Dad's calling me again...

"Oh?" galit kong sagot.

["Kailan mo ba aayusin ang buhay mo Adriel!? Palagi ka nalang umiinom! Ano na ba ang nangyayari sayo? Hindi ka man lang nagsabi sa amin ng Mom mo na umuwi ka na pala sa Pilipinas..."]

The call has ended. Hindi ko na pinakinggan ang mga sinasabi niya dahil nakakarindi. It seems a hundred of cymbals trembling in my ear. Hellacious.

Lintek! Ano bang pakialam niya sa buhay ko!? Bakit hindi niya nalang pagtuunan ng pansin ang bago niyang pamilya? Total doon naman talaga siya masaya...

"Arf! Arf!" tahol ni Shacklu. Tumayo ako at pinakain na muna siya.

Nang matapos ay pumunta na ako sa banyo at tinignan ko muna ang sarili ko sa salamin. Ibang iba ka na, Adriel... Yumuko ako nang mapagtanto ko na hindi na ako tulad ng dati. Ang laki na ng pinagbago ko.

I remember na magkikita pala kami ni Mom ngayon kasama ni Tito Ben, my step-dad. I took a bath and fixed myself.

"Shacklu, stay here. Okay?" I shoved his smooth brown hair saka tumayo.

I glimpsed on the side table near my bed. Sana buhay pa siya kahit siya nalang sana ang natira na makasama ko...

Hindi na ako kumain dahil kakain rin naman kami sa labas. Kinuha ko ang susi ng kotse ko saka umalis na ng condo.

Almost thirty minutes din ang biyahe papunta sa SM MOA. Medyo matraffic kasi. After I parked my car, I travelled to our meeting place.

"Hi, Mom..."

Umupo na ako at dahil gutom na gutom na ay nagsimula na akong kumain. Nang igawi ko ang tingin ko sa kanila ay pansin kong nakatingin sila sa akin.

"Adriel, you forgot to pray..."

Nilunok ko muna ang nginunguya ko bago sila hinarap. I can sense her overpowered anger when her eyes was so full of crackling fire and any moment, I'll reach her boiling point.

"I'm sorry gutom na ako..." pagdadahilan ko.

Nakatingin pa rin sa akin si Mom. I know na pinapunta niya ako dito because they want to check up on me at para pagalitan na naman ako. As usual.

"Adriel! Please stop!" Mom shouted.

Pinigilan ni Tito Ben si Mom dahil medyo napalakas na ang boses nito. Mabuti nalang wala pang gaanong kumakain dito. Tumigil ako sa pagkain. Hindi ako makatingin ng diretso kay Mom dahil alam ko na makikita ko siyang umiiyak. Sucks!

"Adriel, anak, ano ba ang nangyayari sayo? Ano ba ang problema mo? Kasi hindi ko na alam ang gagawin ko sayo..." malungkot na sabi nito.

"After mong ma-comatoce... lahat sa church was praying for your healing, for your fast recovery, then ito na. God has given you another chance to live. Tapos anong gagawin mo? Sasayangin mo?" Her emotions was slowly going down with pain, anger and despair for me.

"Sana nga di niya na ako binuhay..." walang emosyon kong sabi.

Nakita ko sa mukha ni Mom and Tito Ben ang pagka-gulat.

"Dahil wala rin naman akong pamilyang babalikan! Wala na lahat!" Hindi ko na napigilan ang sarili ko dahil totoo naman. Wala na akong pamilya. Lahat kinuha niya na. Hell life.

"Charles, I know that you're in pain right now..." she became fragile as she gently held my hand.

"I know son. But you also know that your Dad and I will never be together again. I'm already married..." she said while crying.