One-shot stories

Unang Karanasan kay Kuya

Beads of sweats were formed on my forehead.
Mali talaga ang desisiyon kong puntahan siya! Nakaramdam na ako ng kaba bago pa ako makarating rito pero ipinagsawalang bahala ko lamang iyon.
Ngayon nag-sisisi na ako at tumuloy pa ako rito.

Nakangisi siya habang lumalapit sa akin. Isang nakakakilabot na ngisi na naghatid ng libo-libong kilabot sa akin.
“K-kuya… Huwag please?”
Pero hindi siya nakinig sa pakiusap ko.

“Huwag ka ng  pumalag, Belle. Saglit lang ito, promise.” Umiling ako.
My mom told me he was kind. That I could trust him. But I guess they were wrong.

Were not even close but I chose to trust him.
“Subukan mong magsumbong  kina tita, gagawin ko ulit ito sayo.” Pagbabanta pa niya.

Umiiyak ako. Takot na takot. Pero hindi nabura ng takot sa aking mukha ang nakakakilabot na ngiti sa nakapaskil sa kayang labi.

“Huwag po kuya!” ngunit hindi siya natinag at itinuloy pa rin niya ang ganyang balak gawin sa akin.

Sobrang sakit ng naramdaman ko habang ginagawa niya iyon. How can he do this to me?! He is my cousin for Pete’s sake!

Hindi siya naawa kahit iyak ako ng iyak. He even spread it wider para maipasok niya ng maayos. It- it was hard.

I cried a lot. Pain is visible on my face. I cried even more ng makitang dumugo ito.

Satisfied on what he did, he left me unmoving. I can’t move. I'm sweating and panting after what happened.

If only I could just slap him hard, but I can’t because I had just lost the strength I have.
Sa tingin ko, nasaid ang lakas ko sa ginawa niya. I swear I’ll never forgive him!

After what happened, umuwi ako sa amin.
Namumugto pa ang aking mga mata dahil sa pag-iyak ko kanina.
Nagtataka marahil ang mga kasabay ko sa jeep kung bakit namumugto ang mga mata ko.

Napatingin ako sa batang babaeng nasa harapan ko. Sana hindi niya maranasan ang nangyari sa akin.

My parents weren’t home yet nang makarating ako ng bahay.
Ang sakit pa rin . I am physically and emotionally hurt.
Di ako nagsumbong dahil sa banta na rin ng pinsan ko.
I was just 14! I can’t tolerate this kind of pain yet!

Ayokong lumabas ng bahay. Feeling ko alam ng lahat ang nangyari sa akin. Feeling ko sa bawat tingin nila, alam nilang may nawala sa akin.

Ilang araw rin ang  lumipas bago nawala sa ang sakit. Alam kong masakit talaga iyon lalo na pag first time. Plus, pinilit lang niya ako!

My friends tried to talk  to me but I keep my mouth shut. I can’t  say a word. Masyado ata akong na-trauma sa nangyari.

Pero hindi ko natiis na hindi i-share sa kanila ang na-experience ko. I earn their sympathy after.

“Smile naman diyan belle!” my friend, Liz, tried to cheer me up.
“Ano ka ba! Hindi yan ngingiti after what happened.” Sabi naman ni Erin.
Napayuko ako. She’s right. I just can’t  smile after the incident.

Because my cousin remove my ability to smile again…
After he removed my two decaying tooth in front. Now, I already hate eating sweets. And of course, I hate my so-called cousin who happens to be a dentist.

Hay… sana lang agad tumubo ulit ang dalawang ngipin ko…

--
Hope you like it!  😁😁
I wrote this two years ago.