all bright wonders like taehyung

17; magnolia

avril lavigne - innocence.

"Ay," Hoseok'un sesini duyduğumda kollarımı göğüsümde sıkıca birleştirerek zemini yararcasına attığım adımları durdurdum. Arkamdan bana sesleniyordu. Şimdi yanıma gelecek ve benimle konuşmaya çalışacaktı. Konuşurken yüzüme bakacaktı. Yüzümün şeklini düzeltmeliydim.

"Ay, sen burada ne arıyorsun?" diye sordu Hoseok yanıma vardığında karşıma geçerek. Yüzünde endişeli bir ifade vardı. Sanki sakladığı bir şeyler vardı ve benim onu öğrenmemden korkuyordu.

Söylediklerini duymamdan korkuyordu.

Ama duymuştum.

Keşke kulaklarımdan çıkarmadığım kulaklık şu anda kulaklarımda olsaydı ve o gür şarkıyı defalarca dinleseydim.

Onu rahatlatacak kadar sıradan davranmaya karar verdim. "Burası benim de okulum Hoseok, tabii ki burada olacağım." dedim dünyanın en sıradan şeyini söylüyormuş gibi. Ama bu o kadar da normal nir şey değildi işte. En azından şimdilik değildi.

Hoseok yüzüne rahatlamış bir ifade kondurup gülümsedi. "Haklısın evet."

"Başka bir şey yoksa?" diye sordum tek kaşımı kaldırıp.

"Aslında biraz konuşsak iyi olacak." Gitmeye yeltendiğimde beni durdurdu.

"Zaten yeterince konuştuk Hoseok."

"Ay, ben geçen gün için üzgünüm."

"Önemli değil."

Artık önemli değildi.

Çünkü bugün geçen gün değildi.

Çünkü artık geçmişti.

"Yine de hâlâ senin arkadaşınım. O aptal destek grubuna gitmesem bile benimle her zaman konuşabilirsin. Biz arkadaşız."

Hoseok gülümseyerek konuştu ve ellerini kot pantolonunun cebine sokarak bir ileri bir geri sallandı. Onu onayladığımda ise daha da büyük gülümseyip saçlarımı karıştırmıştı.

Sıradan günlük şeylerden konuşarak okulun bahçesinde ilerledik, bana yeni arkadaşlarından ve onların tuhaflıklarından bahsedip durdu. Yaşadığını hissediyormuş onlarla birlikte olurken. Çok mutlu olduğunu ve sonunda dünyadaki gerçek duyguları tadabildiği için rahatladığını söyledi. Her zamanki gibi havadan sudan konular açıp, hiç kimseye anlatamayacağımız detayları birbirimize anlattık.

Ama sen öyle konuşunca aklıma takılmadan edemedi doğrusu: benim yanımdayken yaşadığını hissetmiyor muydun? Benimleyken dünyadaki gerçek duyguları tatmıyor muydun ya da çok mutlu değil miydin? 

Doğru, biz arkadaştık Hoseok.

Annem annenle yakın arkadaş olduğu için bizi zorla arkadaş etmişlerdi çocukken ve senin benimle arkadaş olmaktan başka şansın kalmamıştı. Yine de hiç şikayet etmemiştin bu durumdan. Bu yüzden beni gerçekten sevdiğini sanmıştım. Ama işte benim yanımdayken sadece intihar konuşmalarından ve destek gruplarına gitmekten başka hiçbir şey yapamıyorduk.