Psikopatmısın?

l.BÖLÜM

Ankaradaki ilk günümüz ,buraya alışmak o kadarda kolay değil tabiki. Babamin işleri yüzünden ve abimin ölümünden sonra yasadigimiz sehirden ayrilmak bayagi zor oldu ama elimizden bir şey gelmedigi icin öyle yada böyle , buraya alismak zorundaydik.
   
Ailem; annem , babam veya kardeşim için ne kadar zor bilemiyorum ama benim için oldukça zor görünüyor.
fakat eski yasantım,okulum, arkadaslarim, doğup büyüdüğüm yer, alışkanlıklarım bayağı değişecek ,biliyorum ama nasil alisicam.onu bilmiyorum .
Abimin ölümünden sonra babamın işleri yüzünden buraya geldik.Asıl neden Ankaradaki çalıştığı is yerinde avukatken burada oldukça düşük bir maaşla calismak zorundaydi bakmasi gereken bir ailesi var bunun farkında . Evet bu durum ailemizi cok sarsacak bunun bilincindeyiz. Şuan icinde bulunduğum durum gibi bunada alışmanız lazım..!

Sürekli birşeylere alışmak beni gerçekten çok üzüyor abimin ölümünden bahsediyorum sürekli evet abim Kıvanç SAMER yaklaşık iki buçuk ay once hayatini kaybetti .
Doktorların tam olarak ölümüne neyin sebebiyet verdigini bilmiyor yada biliyor ama söylemiyorlar bilmiyorum artık bize söylenen sadece abimin aşırı dozdan kriz geçirdiğini ve bünyesinin bunu kaldıramadığı beyin ölümünün gerçekleştiğini bu nedenlede daha fazla kablolara bağlı yaşayamayacağı için yaşam destek ünitesinden
-annemin ve babaminda izniyle- ayirdiklarini söylediler yani ben bu kadarını biliyorum.
Abime çok düşkün bir insanımdır onu gerçekten seviyorum, ölmüş olsada seviyorum çünkü o hâlen benim abim.Babamda abime bunu yapanlari onu bu zıkkıma sürükleyenleri bulmak ve cezalarını cekmeleri icin dava acti , galiba tehlikeli adamlar olmalılar ki babama iftira atarak işinden ettiler, babamda bu olay karşısında dayanamadığı icin taşındık zaten sürekli gizli telefonlar, evimizi gözetlemeler ,tehditler bizi oldukça korkuttu dediğim gibi babam işinden oldu ailemiz dağıldı.
Babamda bu olayı az biraz da olsun unutmamız için buraya getirdi.Abimi özlüyordum çünkü onunla çok sıcak bir ilişkim vardı, bana hep "prensesim" diye seslenirdi . Bunları düşünürken bile gözlerim doluyor, onu özlüyorum...
Tek ben değil annem, babam, kardeşimde özlemiştir tabiki bana belli etmeseler bile biliyorum. Sadece bize tuhaf gelen nokta doktorlardan aşırı dozdan kriz geçirdigini duyunca çok sasirdik çünkü abimden beklemezdim ,okuldan eve evden okula onun hayatı benim gibi hareketli degildi,23 yaşındaydı babamin mesleğini devam ettirmek başarılı bir avukat olmaktı amacı.
Hukuk fakültesinde okuyordu... beklemezdim yani ama gidişi bizi cok sarstı.....

Eveet sevgili okurlar bu daha hikayemizin başlangıcı Eylül samerin serüvenine hoşgeldiniz​.
Herşey yeni başlıyor..😁🖤

Yorumlarinizi bekliyorum arkadaslar daha yeniyim umarim begenirsiniz düşüncelerinizi bilmek isterim....😊🌹