Er was eens een kat die enorm dik was. Hij kreeg veel eten. Dat vond hij wel lekker.
Op een dag werd hij wakker in zijn mand die was geplet door de vele en vele kilo's vet die zich in de kat bevonden. Hij stond op en begon proberen op te staan, maar dat lukte niet. Hij was te dik om zichzelf op de tillen.
20 minuten later lukte het eindelijk om na te denken en besloot de dikke vette rode kat zich voort te trekken. Hij begon zijn poten uit te rekken en probeerde de gladde dunne vloer vast te houden met de nagels die nog vettig waren van de dag ervoor. Toen had hij gewoon zijn eten bij zijn geplette mand gekregen.
Hij probeerde en probeerde, maar zijn nagels waren te glibberig om ook maar enig grip te houden.
Hij ontdekte een stoel vlak naast hem. Daar zou hij vast wel aan kunnen trekken om vooruit te komen, dacht hij. Hij begon zijn poot voort te duwen naar de stoel en pakte hem vast. Hij begon te trekken. De te dikke kat begon zich naar boven te trekken. Het lukte bijna, maar dat dacht hij te vroeg.
2 seconden daarna viel hij op de grond. All zijn klodders vet gingen op en neer, heen en weer. Hij was tenminste dichter bij het kattenluikje na deze val, dacht hij.
Hij begon zicht voort te trekken als een klodder kat. Hij was bijna bij het luikje. Het leek nog geen 10 minuten later of hij was alweer bij het kattenluikje. Nu moest hij er nog doorheen. (Haha)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
