“Ano ang lumikha ng ingay sa LIKOD NG PADER?”
Hinding-hindi ko makakalimutan ang bahay na aming nilipatan. Isa itong duplex sa may Brgy. Nayon, Antipolo City. Sinasabing ipinatayo ito ng dalawang magkamag-anak na ang isa ay patuloy na naninirahan sa isang bahagi nito. Ang isa ay umalis patungong ibang bansa kaya pinaupahan na lamang. Kami ang nakaupa sa kalahati.
Maayos naman ito. May isang maluwag na kuwarto sa itaas at isang banyo at maayos na sala at kusina. Sa may kalawakang bakuran ay may mayayabong na puno at malagong garden. Marami na ring bahay na nakatayo sa paligid.
Sa panahong inilagi ng aking pamilya dito ay sa sala ako natutulog bilang pagbibigay sa dalawa kong kapatid na babae at magulang ko na matulog sa itaas. Bale bantay na rin dahil bago pa lang kami sa lugar at di pa alam ang klase ng mga tao sa aming paligid. Kahit sa meaning ng ‘bantay’ ay hindi naman ako magpi-fit dahil may pagkaduwag ako.
Karaniwang ayos ko sa sala kapag walang magawa, nanonood ng TV, naninigarilyo o kaya umiinom ng beer. Minsan, pag-trip ko, lahat ‘yon ginagawa ko.
Minsan, habang naninigarilyo ako at nanonood ng T.V. ay may naulinigan akong kalabog na nagmumula sa firewall na naghahati sa duplex na aming tinitirhan. Hininaan ko ang volume ng TV sa pag-aakalang galing lang doon. Pero sa firewall talaga nagmumula ang kalabog na parang may nagmamaso sa kabilang bahay.” Sinipat ko ang relos ko. Ala-una na ng madaling araw. Disoras e nagpupukpok, sa loob-loob ko pa. Hinayaan ko lang. Tumagal ng mga tatlong minuto ang dagundong sa firewall. Nang tumigil ay nahiga na rin ako at nakatulog.
Nang sumunod na gabi ay naulit ang pagpupukpok sa pader. Inisip ko at pilit hinahanapan ng dahilan kung bakit magpupukpok ang kapitbahay namin sa ganoong oras na ang lahat ay natutulog na dapat. Pero wala akong maikatwiran. Isang kuwarenta anyos na biyuda kasi ang nakatira sa kabila at isang katulong. Bakit magpupukpok ang mga ito?
Kinabukasan ay tinanong ko ang pamilya kung naiistorbo sila ng ingay sa firewall tuwing hating-gabi pero wala naman daw sila naririnig na ingay.
Pero nasundan pa ang pukpok nang sumunod pang dalawang gabi. Kaya isang umaga ay kinausap ko na ang kapitbahay namin. Ang katulong na Gemma ang nakausap ko. Kilala naman ako nito.
“Sinong nagpupukpok d’yan sa inyo tuwing hating-gabi?” tanong ko.
“Sinong…magpupukpok?” kumunot ang noo nito sa pagtataka.
“Gabi-gabi na kasi akong nakakarinig na may parang bumabangga sa firewall.”
“Wala namang nagpupukpok sa amin, kuya!” pakli ng katulong.
Lumabas ang matandang babaeng may-ari sa front door ng bahay. Nakatingin sa amin. “Bakit, ano ‘yon Gemma?”tanong nito.
“May naririnig daw po siyang pumupukpok sa firewall tuwing gabi,” sagot ng maid.
“Tuwing hating-gabi!” paglilinaw ko.
Natigilan ang matandang babae. “Papasukin mo muna, Gemma!”
Pinapasok ako sa loob ng bahay. At isinalaysay sa akin ng matanda ang isang kuwento na labis na nagpatindig ng aking balahibo. Mayron raw itong anak dati na maglalabinlimang taong gulang. Namatay ito dahil sa brain cancer. Nagkaroon ng malignant tumor sa utak at huli na nang ma-diagnose. Inilihim ng bata ang sakit sa magulang upang huwag mag-alala ang mga ito sa kanya. Tiniis ang sakit at ang hirap na dala ng gayong sakit.
Ipinakita sa akin ng matanda ang picture ng bata. Binatilyo na rin kung tutuusin at may hitsura.
“Kapag inaatake siya, inuuntog niya ang kanyang ulo sa pader,” hindi na napigilan ng matanda ang mga luhang nangingilid lamang kanina sa mga mata. “Minsan, naabutan namin, dumudugo na ang ulo niya. Hindi na kaya ng kahit anong pain reliever.”
Tahimik lang akong nakikinig sa sinasabi ng matanda. Pero parang natataranta na ang mga ugat sa utak sa isiping ilang gabi na pala akong minumulto. Ang mga kalabog na naririnig ko ay likha lamang ng multo!
Pag-uwi ko ay para akong wala sa sarili. Tulala. Nang ikuwento ko ito sa aking pamilya ay takot na takot sila. Samantalang ako, matapos marinig ang kuwento ng matanda ay parang naawa sa halip na matakot. Buhat noon, madalas ko pa ring marinig ang pag-uuntog ng ulo sa pader at minsan, may kasama pa itong pag-ungol. Ang hindi ko mawari, naririnig ko lamang iyon kapag ang ayos ko sa sala ay naninigarilyo at umiinom ng alak. Para bang sinasabi sa akin ng multo na tigilan ko na ang mga bisyong iyon.
The End ~
