Մի ամիս մենք ընդհանրապես չենք խոսել, ու ինքն ամեն ձև ուզում էր իրեն արդարացնել, բայց ես արհամարհում էի, որքան էլ ինձ համար դա դժվար էր։ Միայն Նարեկին իմացել էի, որ բանակ են տանելու հունիսի 14-ին։ Շատ տխուր նստած էի էտ օրը, երբ որ զանգեցի Նարեկին.
- Նարեկ, երբ են բանակ տանելու Արամին?
- Չգիտեմ։
- Նարեկ գիտեմ որ գիտես, երբ են վայենկոմատում եղնելու?
- Դե 9-ին։
- Արամին չասես էլի, որ ասել ես։Գալու ես?
- Հա, կգամ, բայց չեմ մոտենա, ուղղակի ուզում եմ հանգիստ եղնեմ, որ տեսել եմ։
- Լավ դե։ Որ գաս կզանգես ինձ կասես, գամ քեզ հետ խոսելու բան ունեմ։
- Լավ։Արագ-արագ հաքնվեցի ու դուրս եկա տնից։ Գնացի վայենկոմատ։
Զանգեցի Նարեկին եկավ.- Անի, թող բացատրի էլի։
- Նարեկ էտ արդեն կարևոր չի։Մի քանի րոպե սուս ու փուս կանգնած էի, երբ ինչ-որ մեկը ձեռքը ուսիս դրեց։ Շրջվեցի. Արամն էր։
- Չէի կասկածում, որ կգաս։
- Նարեկն ա ասել, որ եկել եմ?
- Հա։
- Լա դրան նայի։
- Անի, թող բացատրեմ։
- Ես քեզ բարի ծառայություն եմ մաղթում։ Միշտ հիշի, որ քեզ սպասում են։
- Դու էլ ես սպասում?
- Հա։
- Հիմա կթողաս բացատրեմ։
- Լավ ասա։
- Ես Իրան չեմ սիրել։
- Բայց համբուրել ես։
- Անի, ես խմած էի։
- Հետո։ Էլ ինչ սուտ կարաս հորինես։
- Ու քեզ էի պատկերացնում։
- Առավել ևս։
- Ես քեզ սիրում եմ։
- Բայց իմ սիրտը քեզ չի ուզում ների։ Արամ, դու աններելի սխալ ես արել։
- Գիտեմ, բայց դե։
- Ես քեզ շատ եմ սիրում, բայց ներել չեմ կարա, կներես, բայց միշտ սպասելու եմ քեզ։Իսկ հիմա գնա։
- Անի, ես վերցրա,- դանակս տալիս ա։
- Պահել ես։ Ու հիշել։
- Արի, գնում ենք։
- Ուր?
- Մերոնք ուզում են քեզ տենան։
- Չեմ կարա։
- Արի, ոչինչ քո աչքերը կարմրած էլ են լավը։
- Չեմ գալիս, գնա։ Քեզ բարի ճանապարհ, Աստված քեզ հետ։ Ուզում եմ, որ երբ հետ գաս, էն նույն սխալը չանես, ինչ որ արեցիր։ Չդժբախտացնես ուրիշին էլ։Ու լացելով գնացի։
ВЫ ЧИТАЕТЕ
ԴՊՐՈՑԱԿԱՆ ՍԵՐ
FanfictionԱղջիկը սիրահարվում է իր դասընկերոջը, ով նրա ամենալավ ընկերն էր դարձել։ Բայց նրանց վիճակված չէր միասին լինել, ուստի նրանք պետք է պայքարեին հանուն իրենց սիրո։ Վերջիվերջո կլինեն նրանք միասին թե ոչ?