KOMŞU KIZI

İSTEME(!)

Nefesim kesildi ya da ben öyle sandım. Hâlâ şaşkın şaşkın suratına bakarken ağzımdan birden tuhaf bir kelime kaçtı.

"Ha...?"

Gülümseyerek ellerini yanaklarıma koyup okşadı.

"Seni diyorum seni seviyorum Verda Korkmaz "

Tekrar gülümsemeye başlarken bir yandan da başını yavaşça eğmeye başladı. Nefes alış verişim artarken gözleri dudaklarıma kaydı. Sertçe yutkunurken o da dudaklarını yalayıp gözlerini kapatmıştı ki duyduğum sesle öyle bir titredim ki. İrkilmem yüzünden başımı nasıl hızla çevirdiysem başım Emirin çenesine çarptı.

Emir tıslayarak ağzında bir şeyler geveleyip elini belimden çekerken ben telaşla uzaklaşıp saçımı kulağımın arkasına soktum. Emire kaçamak bir bakış attığımda bana bakıyor olduğunu fark ettim. Elleri cebinde gayet rahat konuştu.

"Hayırdır abi hangi rüzgar-"

Efe abinin çenesine attığı yumrukla cümlesini tamamlayamadı. Ağzımdan kaçan çığlığı ellerimi ağzıma kapatarak engellemeye çalışsam da çok geçti. Emir bu yumruğu beklemediği için yeri boylarken Efe abi nefes nefese yerde yatan kardeşine bakıyordu. Emir elini dudağının kenarına götürüp parmağıyla kanı aldıktan sonra abisine dönüp ters bir bakış attı. Efe abi gayet ciddi bir şekilde parmağını sallayarak konuşmaya başladı .

"Sana olmaz dedim Emir sana bu sefer olmaz dedim "

Emir hızla yerden kalkıp Efe abinin karşısına dikildi.

"Bana emir vermekten vaz geç artık "

Sözlerinin üzerine basa basa söylemişti. Bu durumdan sıkıldığı belliydi. İkisinin de kaşları çatık ve ikisi de burnundan soluyordu. Ayrıca Emirin alt dudağı kanıyordu.

"Benim sözümü tutacaksın "

Efe abi ellerini yumruk yapmış dişlerini sika sıka konuşuyordu.

"Eğer tutmazsan sonuçlarına katlanacaksın Emir "

"Senin derdin ne abi sen ne zamandır benim işlerime burnunu sokar oldun ?"

Efe abi dişlerini sıkmakla yetindi. Aralarında sessizlik oldu birkaç dakika . Sonra Efe abi bana dönünce başımı eğdim. Ya abime söylerse beni asla affetmezdi. Başımı kaldırdığımda hala ban bakıyordu. Ne yapmamı istiyordu bilmiyorum ama bilseydim hemen yapardım. Çünkü birazdan beni boğacakmış gibi duruyordu.

"Anlamıyorsun değil mi ?"

Sorduğu soruyla afalladım. Emire baktığımda abisine bakıyordu.

"Neyi , neyi anlamıyorum ?"

Başını salladı.

"Eve Verda "

Yavaşça başımı sallıyordum ki Emir bağırdı.

"Onu ben götürürüm "

Efe abi hiçbir şey demeden arkasına dönüp bana baktı.

"Verda, eve "

Dedi başını sallayarak . Bende Emire dönüp omuz silktim.

"Sanırım gitmeliyim "

Fısıldamama karşılık başını salladı.

"Zor durumda kalma "

Gülümsedim. Efe abinin peşine takıldığım sırada bağırdı. Tek derdi Efe abinin de duymasıydı.

"Pencerede görüşürüz "

Kapının önüne geldiğimde Efe abiye döndüm.

"Efe abi-"