Yanımda Değil Hayalimde

Mutluluk Sensin

Yine bir kahkaha sesi evet bu onun sesi nasılda huzurlu bir sesi var kahkahası bile ona olan aşkımı yeniliyor. Evet ben kör bir kızım. Kaza sonrası kör oldum. 8 senedir körüm. 5 sene önce karşı apartmana biri taşındı. Sesiyle büyüledi beni ona kör kütük aşık oldum çok seviyorum 5 senedir. Karşılıklı mıdır bilmem ama ben onu çok seviyorum işe gelip gitme saatlerinde penceremin önündeki tahta sallanan sandalyeye oturup onun sesini dinliyorum bu bana mutluluk veriyor çok seviyorum. 

-abla abla abla

Bu Mehmetcan'ın sesi çok seviyorum onu ben kör olduktan 1 ay sonra doğdu kalbime huzur oldu.

-Efendim canım

-Birlikte boyama yapalımmı

Boyama yapmak Mehmetcan'ın en sevdiği şey göremediğim için taşırıyorum kibarca elimden tutarak bana boyama yapmayı öğretiyor. Benden utanmıyor. Normalde ablalar kardeşlerini parka götürür ama bizde tam tersi o beni götürüyor çocukları çok severim onların sesini duymak iyi geliyor nini gibi. En saf yürekler onlarda var. Temiz kalpliler belki küçükler ama mutluluk veriyorlar bana.

-abla abla boyama yapmak istiyor musun?

-tabi canım yapalım

-hangisini boyayalım şirinler, caillou, pepee seç birini

-şirinler. Şirinleri boyayalım

-tamam hadi al bakalım başla

-peki. Hangi renk bu?

-mavi vücudunu boya

-vücudu nerde ?

Elimi tuttu kibarca ve vücudunu boyamama yardım etti.

-burda abla burda ama taşırıyorsun.

-pardon canım göremiyorum.

Görememek çok yoruyor insanı. Gözümden 2 damla yaş düştü boyama kitabının üzerine.

-abla ağlama bak ben sana öğretiyorum.

-öğret canım öğret

2 dakika sonra annem bağırdı.

-haydi çocuklar babanız geldi yemek yiyelim.

-peki annecim

Mehmetcan elimi tuttu ve beni mutfağa götürdü. Merdivenlerden inemeyişim beni çok üzüyordu. Bende hoplaya zıplaya inmek istedim ama olmuyor işte tek başıma sadece oturarak iniyorum. Sandalyeye oturdum yavaş yavaş lokmalarla yemek yemeye başladım. Zil çaldı. Kardeşim "Kimo" dedi. Ve kapıdan bir ses geldi

-Benim Mehmetcan Arda abin

Bu Arda evet o neden geldi acaba heyecan bastı elim titredi seviyorum sonuçta göremesem bile sesi yetiyor kalbimin deli gibi çarpmasına.

-Aa Arda abi nasılsın

-Iyiyim Mehmetcan sen nasılsın

-Bende iyiyim

-Ablan evdemi

Inanmıyorum beni sordu sesim titreyerek

-Burdayım

Dedim inanmıyorum ben söyledim bunu ben.

-Hı bi baksana

Nefes almak zorlaştı benim için ama yinede belli etmeden ufak adımlarla gittim kapının önüne. Ne de çok seviyormuşum meğer dip dibe olunca anladım. Bana acıyarak baktığını hissettim kırıldı kalbim ama belli etmedim.

-Evet buyrun ne oldu

-Şey ben bi kampanya ya katıldım artık görme engelli olanlara kitap okuyacağım bende evim sana yakın diye sana okumak istiyorum olurmu?

Kalbim yerinden çıktı öldüm sandım her gün onun sesini duymak mı Hayır diyemem.

-Evet