Just To Get You

Chapter 24

Chapter 24

Napagdesisyunan kong iwasan si Damien dahil iyon naman talaga ang dapat kong gawin. We're no longer connected at maling desisyon ang ginawa ko kahapon. I might get hurt again at ayaw kong mangyari ulit iyon. Ayoko na rin ma-issue dahil naririnig kong pinag-uusapan nila iyon sa kumpanya.

Hindi naman naging mahirap para saakin ang umiwas. He's been two times busier than the last month. Kakasimula lang no'ng project noong isang araw. Kaya madalang ko siyang nakikita sa kumpanya, or maybe not at all dahil nandoon siya sa site kung saan ginagawa ang proyekto.

But i have to admit that there are some part of me wants to be with him. Trying to see if he's going to visit me or what. I shouldn't feel this way in the first place! Nasaktan na ako sakaniya ng paulit-ulit.

Tangina naman! hindi ba talaga ako natututo? Do i still love him? Limang taon? that can't be.

I jumped out because of shockness. Katrina's sudden appearance in front of me made me loose my soul inside me. Iritado ko naman siyang binalingan ng tingin.

"Seriously, Katrina? ginulat mo ako!" i exclaimed.

Natawa lang siya. I shooked my head, kita mo itong babaeng 'to?

"Pasensya na Ms. President! May pinabibigay po kasi si Sir Felix na folder, pagkatapos niyo raw pong gawin ibigay niyo raw po sakaniya agad." paliwanag niya.

"Bakit hindi mo kasi sinabi agad?"

"Ang totoo po niyan kanina ko pa po kayo tinatawag pero nakatulala lang po kayo. Kunti na nga lang po ay matatakot na ako sainyo." she pouted. "Ilang minuto rin po kayong tulala..."

Too much of Damien. Bakit ko ba iniisip iyon? I am the one who's avoiding him but it seems like i am the who's suffering? I should stop overthinking shits. Nasanay lang ako na lagi niya akong niyayaya, pinapadalhan ng lunch. That's what he is doing three days ago noong hindi pa masyadong busy but now--wait a minute! Bakit parang umaakto akong nami-miss siya?

Wala sa sariling binagsak ko ang ulo ko sa mesa na ikinagulat pa ata ni Katrina. I am sure she's thinking about how weird i am at this moment.

At sa tuwing naaalala ko iyong sinabi niya saakin ma-kailan lang. Para akong mababaliw! Dapat immune na ako sakaniya! Dapat hindi ko na siya iniisip! Pero bakit ako ganito? Bakit ko siya naiisip? why is it feels like i miss him?

Shuta! hindi maganda 'to!

Bumalik lang ako sa huwisyo nang marinig ang phone ko na tumutunog. Someone is calling! saka ko lang din napansin na wala na pala si Katrina sa harapan ko.

I checked my phone. It was Jansel who's calling...

"Oh?" i answered his call bluntly.

"Ang tamlay mo ata? May problema ka ba?" bungad niya.

Umiling naman ako na para bang nakikita niya ang pag-iling ng ulo ko.

"Medyo pagod lang, ba't napatawag ka?" i asked.

"Aayain lang sana kitang mag-lunch? nag-lunch ka na ba? Hindi na kita nakikita eh. I want to see you." he said in a pa-cute tone.

Pumayag ako na makipag-lunch sakaniya. I need a distraction! Pero kahit nasa café na kami mismo ay ganoon pa rin ako, lumilipad ang isip. I felt sorry for Jansel for making an effort to talk to me but here i am, doing nothing but thinking about that gay!

"May problema ka ba?" he asked.

"W-Wala naman. Uhm...may iniisip lang ako tungkol sa kumpanya, don't mind me let's just eat." i smiled.