AFİTAP

23. BÖLÜM - AŞK MI NEFRET Mİ?

Bölüm şarkısı;
John Legend - Love me now

Bir çırpıda kalktım salıncaktan. Acelem varmışcasına yürümeye başladım.

"Naz, bekle!" diye bağırdı arkamdan. Koşarak gelip kolumdan tutarak durdurdu beni.

"Sorun ne? Canını sıkan bir şey mi söyledim?" dedi anlam veremeyerek. Göğsünden ittim güçsüzce. Ellerimi saçlarıma çıkardım, gözyaşlarım benden izinsiz akmaya başlamıştı.

"Yok, sorun da bu! Her şey çok güzel. Ama ben çiçekli patikalarda yürümeye alışkın değilim, beni buna alıştırma! Çünkü bu böyle sürmeyecek! Ben, o dikenli yollarıma geri döndüğümde eskisinden daha çok acıyacak ayaklarım!"

Yüzümü avuçları içine aldı. Gözlerimin içine inançla bakıyordu.

"Hep böyle olacak demiyorum sana. Her şey yolunda gitmeyebiliyor bu hayatta, farkındayım. Ama ne olursa olsun, biz yine birlikte, yan yana, hep bir öncekinden daha güzel bir yıldız düşleyeceğiz. Söz!"

Başımı umutsuzca sağa sola salladım.

"Hayal gücümüz tükenecek en sonunda."

"Hayal gücümüz tükendiğinde, hayal ettiklerimizi gerçekleştirmek için çabalarız."

Gülümsedi gözlerimin içine bakarak.

"Elimi tuttuğunda her şey çok güzel olacak. Birlikte aşamayacağımız şey yok."

Yüzümdeki ellerini indirdim. Yanağımdan çeneme doğru yol alan gözyaşımı sildim. Islak gözlerimi diktim ona.

"Bütün bunlar, gerçek olabilir mi sahiden?"

Gözleri parladı.

"Olacak, ve biz bütün bunlar gerçek olduğunda bu salıncakta birlikte uyanacağız."

Cevapsız kaldığımda devam etti.

"Gerçek sevgi her şeyin üstesinden gelir."

"Sevmenin bir şeyleri halledebildiğini görmedim."

"O zaman yeterince sevmemişsin demektir."

Buruk bir tebessüm yayıldı yüzüme. Tek kaşını kaldırdı. Elini uzattı, gecenin tüm karanlığına rağmen gözlerinin ışıltısını görebiliyordum. Gözlerim bana uzatılan ele indi, sonrasında gözlerine tırmandı.

Eliyle, usulca birleştirdim elimi. Titrek nefesimi verdim, içimde tarif edebileceğim kadar kelime dağarcığına sahip olmadığım için kendime küfürler savurduğum hisler şahlanmıştı. Gülümsediğinde derin bir nefes alıp yutkundum.

"İnsanları ayırmasıyla bilinen uçurum, ilk kez iki eli birleştirdi."

Elindeki elimi kendine çekip uzunca öptü. Gözlerimi kapatıp açtım o esnada. Dudaklarım kıvrıldı.

"Seninle bıkmadan, usanmadan yıldızları izleyebilirim."

"Yıldızlar, sadece karanlıkta ortaya çıkar." diye uyardım onu.