Alexandra's PoV,
Nandito ako ngayon sa kwarto ko walang ginagawa kung hindi ang mag, social media, magbasa, at kung ano-ano pa.....
"Dara, open your door," 'to talagang si kuya alam niyang hindi naman naka-lock yung pinto may pa open your door-open your door pang nalalaman....
"Kuya hindi naman yan naka-lock,"
"I am just respecting your privacy, now can I get inside I have to talk to you a very important one,"
"Ishhh, sige na nga wala naman akong ginagawa, pumasok kana,"
You must be wondering that I should be in an hospital bed, but no, the doctor let me choose, to stay in the hospital or go home, so I pick go home.....
"Alright, I know I'm handsome stop starring at me," ay, kapal ng mukha mo kuya.....
"Kapal ng mukha, kaya ako na binabanatan mo kasi torpe ka kaya wala kang lablayp," bulong ko na medyo narinig niya....
"Anong sabi mo?" ay, ayaw mabiro, syempre kuya ko 'yan, gwapo nga eh, kaya may lablayp...
"Wala sabi ko, anong sasabihin mo?" magsasalita na sana siya ng sumulpot ang isa ko pang kuya, actually twins nga sila eh....
"Psst! Breakfast is ready," siya ang kuya Caiden ko...
"Sige kuya Caiden, susunod na lang kami, may sasabihin pa kasi si kuya sa akin," sabi ko sabay tingin kay kuya Aiden
"I changed my mind, let's talk about it downstairs," sabi ni kuya Aiden at tumayo na....
"Ohkeyyy," sabi ko rin at tumayo na...
"Hi sis," umakbay si kuya Caiden sa akin hanggang sa baba...
As always wala sila ni mommy dito dahil sa business nila, pero umuuwi naman sila dito tuwing saturday then balik na naman every monday....
"So, kuya ano pala pagusapan natin?" me breaking the silence...
"Oh yeah right, I was actully thinking, what if we go to the same school," at bakit naman?!
"Pero nagusap-usap na kami kung saang school kami mag-eenrol, please kuya," kuya pag bigyan mo na, pagbigyan, pagbigyan...
"No, it's for your own safety," sagot naman ni kuya Caiden...
"Eh, paano na sila?" I'm talking about my friends...
"They can always visit you there,"
Sabagay tama naman sila...
"Sige na nga," sabi ko at kumain na...
"Yes!" at bakit to sumigaw ng yes?
"Maybe, because he really just wanted to keep you safe, or there could be another reason for that?..." sabi ni kuya Caiden sabay tingin kay kuya Aiden...
"Hoy, Caiden ano bang pinagsasabi mo diyan kay Dara?" heto nanaman...
"Alam niyo, para kayong aso't-pusa, palaging nag-aaway..." sabi ko at sinamaan sila ng tingin...
"SIYA KASI!!"
"SIYA KASI!!"
Sabay-sabay nilang sabi, sakit sa ulo 'tong mga 'to...
"Aish, bilisan niyo baka malate tayong tatlo sa enrolment.." sabi ko
"Don't worry sis na enroll kana namin ni Caiden noong isang araw pa lang, sabi kasi ni Dad at Mom na i-enroll ka namin.." sabi ni kuya Aiden...
"Well, samahan niyo nalang ako pumunta sa mall may bibilhin ako dun---"
"AYOKO!!" Sabay nanaman nilang sabu...
"Teka lang hindi pa ako tapos, sasama rin ako sa computer shop para sa laro niyo, ok ba?" sabi ko sakanila...
"Hindi pwede,"
"Baka mapahamak ka,"
"Dito ka lang,"
"Kami na bibili,"Alam naman siguro nila ang manners sa pagsasalita, yung hindi nila pinagsabay-sabay, ano ba 'yan..
"Sige na, sasama naman ako!" sigaw ko, ang ingay na nila!!
"HINDI NGA PWEDE!!!" Rinig na rinig ang boses nila sa every corner nitong bahay, kakatakot...
"Bahala kayo diyan sa mga buhay niyo," sabi ko at umakyat papunta sa kwarto ko...
After a minute...
"Dara, sige na sasamahan ka na namin, buksan mo 'to," sabi ni kuya Caiden..
"Sigurado ba kayo diyan? Baka mamaya mag iba nanaman ang mga isip niyo," sabi ko
"Baka nga mag iba pa isip namin kapag hindi mo bubuksan itong pinto," sabi naman ni kuya Aiden..
"All right, fine, just wait downstairs mag-aayos lang ako," sabi ko at narinig na ang mga yapak nila pababa....
Nakasuot lang ako ngayon ng simpleng skinny jeans at isang plain white t-shirt with matching white converse, ganyan lang, hindi naman siguro kami magtatagal doon..
Bumaba na ako at nakita silang naglalaro na naman ng video games, kinuha ko na yung sling bag kong nakasabit sa may pinto at inilagay ang mga importanting gamit, kasama na doon ang few medical equipments, baka sakaling may mangyari...
"Kayong dalawa, tara na," sabi ko at tumingin sila ng saglit sa akin at bumalik sa paglalaro, aish..
"Osige, ako nalang mag-isa ang pupunta doon," sabi ko, at sa wakas tumayo na sila...
Nasa loob na kami ng sasakyan ni kuya Aiden nasa passenger's seat naman si kuya Caiden at nandito ako sa likod..
After how many minutes, we finally arrived, nag away pa nga sila kung sino ang sasama sa akin dahil ang isa sa kanila ay manatili sa sasakyan, pero sa huli sumama silang dalawa, girl power tayo...
"Ano ba 'yung bibilhin mo Dara ang tagal mo na diyan," reklamo ni kuya Caiden
"Oo nga," Pag sang-ayon naman ni Kuya Aiden..
Nahihirapan kasi akong pumili nitong mga sapatos, 'yung Adidas ba o Nike...
At sa huli Adidas ang nakuha ko...
"Kain muna tayo, nagugutom ako sa isang oras kanina ah,"
Hindi lang kasi 'yun ang binili namin, bumili din kami ng mga pagkain...
Nakakita kami ng food stall, at pumunta na doon, nag-order at umupo...
Moments later nakaramdam ako ng pag-sikip ng hininga ko...
Sh*t help
"Hey Dara are you okay?" Kuya Aiden
"Dara, Dara, Dara?!" Kuya Caiden
*Phone Rings* kay kuya Aiden
"Hey, Aiden uminom na ba si Dara ng gamot niya?" sabi ni mama
And I just realized lagpas na ng isang oras ang time ng pag-inom ko ng gamot...
"Kuya, h-help,"
"No mom, she didn't, talk to you later,"
At nagsimula na akong maka ramdam ng pag-init ng ilong ko, and I saw blood...
"K-kuya p-please,"
"Caiden carry her!"
Sabi ni kuya at tumakbo papuntang parking lot, binuhat naman ako ni kuya Caiden...
~~
Nandito na kami sa hospital at nandito nanaman sa hospital bed tge doctors rushed towards me and everything went black....
~~~~
Sorry dahil natagalan ang UD, busy si author-nim... Sorry sa errors mobile lang po ang gamit ko heheh... See you next time, just comment everything you wan't and also for mentions..
P.s. matagal na naman po ang susunod na UD
-AUTHOR-NIM~~
BINABASA MO ANG
Walk With The Moon[ON-HOLD]
Teen FictionYup, I'm the little girl who survived from almost 16 years of leukemia stage 1 and also have 7 years left to live... Yes, He made me happy.... and sad too... And I miss him so much than the word itself.... F*cking illness... He left me.... And the...