04/03/2019
Merhaba günlük, Ben Caroline bir insanın yaşayamayacağı olayları yaşadım.
Şu an on sekiz yaşındayım. Ergenliğim ve çocukluğum çok zor geçti. Çocukken acıktığım zaman arkadaşlarım benden korkup kaçarlardı. Ama bana "NEDEN?" sorusunun cevabını vermeden çekip gidiyorlardı.
Bende hep ağlar kendimi evde annemin kucağında bulurdum. Bunu anneme sorduğum her zaman küçüksün zamanı geldiğinde öğreneceksin derdi. Bende o zamanlar yanlız başıma takılan bir kızdım.
Ergenlik dönemi geldiğinde her sene daha da hırçınlaşıyordum. Kendimi odama kapatıp sinirim bozulduğunda o sivri köpek dişlerimle yastıkları ısırıyorum. Tam bir kuduz köpek gibi...
Kendimi sakinleştirmek için dizilere sarmıştım. İzlediğim dizilerde ki karakterleri kendime çok benzetiyordum. Açık tenli , acıkınca gözleri kırmızıya dönen, köpek dişleri sipsivri bir... VAMPİRLERDİ. Evet o zamanlar "VAMPİR" kelimesini yeni duymuştum.
Bana benzeyen karakterlere resmen vampir diyorlardı. Benim gibiydiler yani ben onlar gibiydim. Korktum onların insan kanı içtiklerini gördüğüm her saniye daha da çok korktum.
Bende onların yaşına geldiğim zaman onlar gibi bir yam yama dönüşürsem nasıl yaşama devam edebilirdim bilmiyordum.
Sabah akşam "VAMPİR" kelimesinin soyuna kadar araştırıyordum. Annem o sıralarda beni odamdan çıkarmaya çalışıyordu, ama ben inatla dışarı çıkıp insan içine karışmayı red ediyordum. Bir hafta odamdan dışarı çıkmayıp sıkı bir araştırmadan sonra Vampirler hakkında araştırdıklarımı not almıştım.
Vampir Miyim? ( Listeyi doldurduktan sonra aynı soruyu kendime tekrardan soracaktım.)
1- Sipsivri köpek dişleri +
2- Güneşte parlayan beyaz ten +
3- Normalden daha fazla hırçınlık +
4- Acıkınca gözlerde renk değişimi +
5- İnsan kanı içme isteği
Son soruda kalmıştım. Her türlü %95 Vampir gibi gözüküyordum. Ama kan kokusu alma gibi bir isteğim bile yoktu nasıl insan kanı içme isteğim olabilirdi ki korkup sinirlenmiştim.
Not aldığım kağıdı buruşturup çöpe attım. Yarın için bir planım vardı bunu yapınca daha iyi bir sonuç alacağımdan emindim umutla yarını bekledim.
Yarın olduğunda giyinip gizlice evin en yakınındaki hastaneye gittim. Geldiğim zaman doktorlara "Başım ağrıyor, beni muayene edebilir misiniz?" diye sordum.
"Tamam." diyerek beni muayene odasına almışlardı. Muayene de her şey iyi gidiyor gibiydi.
Doktor "Daha iyi sonuç almak için kan değerlerini inceleyelim" dedi, bende büyük bir heyecanla elde edebileceğim bilgiyi bulurum diye umutla kan aldırmak için üst kata çıkmıştım.
Kan almışlardı doktor "Az sonra kan testi sonuçların çıkıcak" dedi, ben de kapının önünde bekliyordum.
Bu sırada doktorlar kendi aralarında konuşuyorlardı. "Kızın kan değerleri çok değişik normal bir insanı yansıtmıyor." dedi.
Duyduklarıma inanamamıştım. Korkuyordum gerçekten bir Vampir miydim? korkarak ve koşarak o hastaneden uzaklaşmıştım. Sinirden ağlıyordum eve geldiğimde annem "Kızım, ne ara dışarı çıktın bu halin ne?" diye bana bağırıyordu.
Hızlıca odama girip kapıyı kilitlemiştim. Kimsenin beni rahatsız etmesini istemiyordum. Hâlâ inanamıyordum ben bir insan değil miydim?
İnsanların vampirler hakkında ki düşüncelerini çok merak etmiştim ve öğrenmek için ne zamandır girmediğim sosyal medya hesabıma girmeye karar verdim.
Vampir yazdığımda çıkan postlar beni çok etkilemişti. Yorumlarda herkesin deli gibi olmak istediği bazılarınınsa öyle bir şeyin asla olamaz gibi yorumlar yazdığını gördüm. Gerçekten insanlar vampirleri havalı mı buluyordu şuan kendimi biraz daha iyi hissetmiştim.
Cesaretimi toplayıp benimle küçüklükten beri uğraşan ve destekleyen anneme söylemeye karar vermiştim.
Anneme söylediğimde şaşırmadan mutlu bir şekilde "Kızım evet bende sana bunu söylemek istiyordum ama sen odana kapanmıştın, seni anlıyorum bir de benden duy istiyorum evet kızım, biz vampir soyunu devam ettiriyoruz." dedi. Bundan korkmamam gerektiğini söyledi. İçim rahatlamıştı. Tekrardan her şey için teşekkürler anne.
İşte o zaman kendimi değiştirmeye karar vermiştim İNSAN gibi değil VAMPİR gibi davranacaktım. Tıpkı olması gerektiği gibi...
