Aşkın Bulunuşu

Dönüş 🌈

1 Hafta Sonra;

Hadiseden;

Çok güzel bir balayının ardından artık evimize dönüyoruz. Uçak iniş yaptığında bavullarımızı aldık. Murat elini omzuma attı. Arabayı gitmeden bıraktığımız yere doğru ilerlemeye başladık. Yürürken birbirimize bakıp gülümsedik. Önümüze döndüğümüzde biraz ilerde olan bizimkileri gördük. Karşılamaya gelmişler bizi. Annemler de gelmiş. Yanlarına gidip sarıldık.

Aslı: Kuzumm çok özlemişimm

Hadise: Bende sizi çok özledimm

Gidip Nedret annenin elini öptüm. Sonra annem ve babama sarıldım. 

Özge: Var mı bi planınız?

Hadise: Var.

Derya: Ne var?

Murat: Şu 24 saatimizi uyuyarak geçirmeyi planlıyoruz.

Serkan: Olmaz. Yemeğe gidiyoruz hepberaber.

Nedret: Dışarıda niye yiyeceksiniz oğlum biz o kadar hazırlık yapmışız.

Gülnihal: Ev yemeği yeyin daha sağlıklı. Hadi eve.

Derya: Ya biz ordan sonra eğlenmeye gidicektik.

Gülnihal: Sonra gidersiniz.

Murat: Siz aranızda anlaşın biz bi duş alalım, giyinelim.

Murat elimi tuttu ve gidecekken önümüze geçtiler.

Nedret: Bavullarınız yanınızda gelin bize orda giyinir duş alırsınız.

Murat: Yok artık.

Hadise: Bavulları sürüklemeye ne gerek var biz bi eve gidelim sonra geliriz.

Aslı: Magazincilerden kaçmak bile daha kolay. Hadi siz gidin biz anlaşırız.

Aslı'nın yanağından öptüm

Hadise: Sağol canım..

Eve gittik. Eve girdiğim gibi derin bi nefes alıp verdim.

Hadise: Ohh insanın evi gibisi yok dedikleri şey bu olsa gerek.

Murat gülerek yanıma geldi. Dudağımdan öptü. Geri çekildiğimizde sarıldık. 

Hadise: Aşkım biz napıcaz şimdi?

Murat: Bilmem ne istersin?

Diyerek çapkınca güldü. Hafifçe omzuna vurdum

Hadise: Pislik! Onu demiyorum annenlere gidicek miyiz?

Murat: Gitmezsek ayıp olur.

Hadise: Haklısın.

Murat: Çok durmayız merak etme 

Gülümseyip Murat'a sarıldım. 

Hadise: Daha 1 yıl önce seninle sadece yakın arkadaştık. Ozamanlar böyle olacağımızı düşünsem güzel bir hayal derdim sadece.

Murat: Ben senin hayallerini gerçekleştirmek için varım. 

Hadise: Benim tek hayalim sensin.

Saçlarımın arasına öpücük kondurdu. Sonra sıra sıra duş aldık. İkimizde giyindik  ve evden çıktık. Nedret annelerin evine geldik. Kapıyı Cafer baba açtı. İçeri geçtiğimizde herkes oradaydı. Bizi sofraya çağırdılar. Oturduğumuz da Nedret anne ve annem tabağımızı doldurmaya başladı. "Bak ben yaptım" diyip diyip koyuyorlardı.

Hadise: Annecim sakin olur musunuz?

Ve atışmaya başladılar. 

Nedret: Burda bu varken o koyulur mu? Bak olmamış tam zaten.

Gülnihal: Asıl o olmamış ne o öyle?

Biz onları şaşkınlıkla seyrederken artık bağırmaya başladıklarını gördük. Murat bir hışımla kalktı.

Murat: Aa yeter ama! Olmaz ki böyle. Annecim çocuk musunuz siz? Biz kendimiz tabağımızı doldurabiliyoruz. Alt tarafı 1 hafta yurt dışına çıktık. Kendinize gelin lütfen biz çocuk değiliz, sizde değilsiniz.

Hasan: Haklı. Ne bu haliniz?

Cafer: Tamam şimdi hiçbirşey olmamış gibi oturun doğru dürüst yemek yiyelim.

Susup oturdular. Yemeğe devam ettik. Sohbet edip gülüyorduk. Bi ara Nedret anne bize doğru döndü..

Nedret: Ee çocuk düşünüyor musunuz?

Yemek boğazımda kaldı. Bu kadar çabuk mu? Neyin acelesi bu? 

Hadise: Öhö öhö öhö.. Efendim?

Nedret: E doğal olarak kucağımıza torun almak istiyoruz bizde

Murat'a baktım. O da bana baktı. Sonra annesine döndü

Murat: Annecim zamanı gelince düşünürüz.

Hadise: Yani.. Daha evleneli 1 hafta oldu. Aceleye gerek yok.

Arkadaşlar bu hikayeyi final yapıp başka bir hikaye başlamak istiyorum ne düşünüyorsunuz? Hikaye yine HadMur olucak. Ama isterseniz iki hikaye birden yazabilirim.