Psikopatmısın?

....

- Herneyse ben Eylül SAMER 18 yaşımdayım ; annem, babam ve kardeşimle yaşıyorum . Eski Antalyadaki hayatımda özel AY YILDIZ kolejinde okuyordum Bütün arkadaşlarım ,hayatım, cocukluğum, ikili ilişkilerim antalyada gecti . Şuan kendimi hayatımın dönüm noktasında gibi hissediyorum.
Hani büyükler der ya "18. yaş lisenin son sınıfı aslında
sizin hayatınızın yeni başlangıcı " diye haklılar sanırım taşınmamızdan sonra hayatım yeni başladı gibi hissediyorum tamda şuan şimdi bu kadar düşünce ile iç içe olmam beni gerçekten boğuyor artık.
İçeriden annemin
- " Eylül gelirmisin?"
cümlesiyle bütün düşüncelerim ve kaygılarımdan arınmış oldum.
Annemin tekrar;
- " Eylül kime diyorum kızım?"
- Eveet bu tam bir ayşe Samer ses tonu ve onu daha fazla kızdırmadan gideyim, diye geçirirken içimden...
koşar adımlarla ve aceleci bir tavırla salona vardığımda bir an şurda şuracıkta ölmek istedim.
Yeni taşındığımız için eşyalarımız halen kolilerde paketlenmiş bir şekilde duruyor, hayııırr annem tam olarak düşündüğüm şeyi istemeyecek umarım diye düşünürken ve bunun için tanrıya binlerce dua etmeyi bile göze alabilirdim..
-" Eveeet Eylül hanıım kendi kolilerini odana taşıyıp düzenleyeceksin üzerinde hangi kolinin ne olduğu yazıyor..."
" Tamam ayşe sultan " diyerek cevapladım aslında bi nevi yatıştırdım zaten kadının birsürü sıkıntısı var birde ben üstüne tuz biber olmayayım.
Kolileri odaya taşımak kolay olmadı tabikide çok fazlalardı eski hayatımda ( ki halen alışamadım eski hayatım demeye ) ailemin geliri yüksek olduğu için önüme geleni gözüme kestirdigimi kısacası beğendiğim herşeyi alırdım. Fiyatına bakma gibi bir derdim yoktu şuan öyle değil idare etmek zorundayım yani annem öyle söyledi zaten bunun farkındayım .
(kolileri taşırken aynı zamanda ' da bu düşüncelerle meşgulken yorulduğumu hissettim)
koltuğun kenarına oturmak için yeltendiğimde telefonumun çaldığını farkettim , odadan geliodu galiba ses bir ccırpıda odaya koşup telefonumu aldım .
ısrarla çalıyordu
-zırrr zırrrr zırrrr
📞 Mervecim
arıyor... yazıyordu ...
onu çok özlemiştim hemen açmak için sabırsızlanıyordumki çok bekletmeden açtım
- Alo merve
- Eylüül nerdesin kızım daha gideli iki gün olmadı unuttun galiba bizi ..?
- Yok kızım yaa ne unutması eve yerleşiyoruz işte telaştan haber veremedim...
- hmm
peki o zaman canım ben seni tutmayayım kolay gelsin dönersin bana tekrar sen ...
- Tamam canım dönerim sana hadi görüşürüz
- görüşürüz balımm
Merve en yakın arkadaşım can dostumdu, antalyadayken şuandada öyle en yakın arkadaşım aramıza ne kadar mesafe girse bile ( bunları düşünürken bir yandanda odamı yerleştirdim )

Yorulduğumu hissedince yatağıma uzandım şuan içinde bulunduğum durum bana fazlasıyla uzaktı yani eski hayatımla şuanki hayatım arasında fazlasıyla fark var .
Bulunduğum eve bakıyorum onda bile arasında dağlar kadar fark var , yani antalyadayken daha büyük bir evimiz , daha geniş bir odam vardı, içinde bulunduğumuz muhit bile zenginlerin önemli kişilerin bulunduğu kocaman bir yerdi şuan ise sadece iki sokak araşına sıkıştırılmış evlerden ibaret yaşadığımız yer.