Tahimik ang paligid ng napadpad ako sa Greenhouse alas dose ng gabi for sure tulog na silang lahat, napatingin ako sa clear windows sa greenhouse at napasulyap sa langit na kay puno ngayon ng bituin
I hummed my favorite song sa high school musical which is 'You are the music in me' para malay mo it can help me to smile, as I hummed ay naglalakad lakad ako sa pathway papunta sa roses na nandito sa loob ng greenhouse ngayon ko lang narealise na malaki pala talaga ang greenhouse
Umupo ako sa left wooden loveseat na nandito sa gilid ng mga roses, I looked up in the starry night sky as I stopped humming and tried not to cry kay dami dami nangyari di ko talaga alam ano ang gagawin ko, ang sakit na talaga ng mga salita na lumalabas sa kanilang mga bibig
Di ko mapigilan ang sarili at naramdaman ko ang mga luha na umagos sa aking pisngi na kanina'y tinatago ko kanina pa, I clutched my knees and lifted them up onto the loveseat at niyakap ko ang aking sarili
Malakas akong humikbi, I can feel my body shake as I cry, tahimik ang paligid at tila ang aking paghikbi lang ang maririnig dito sa loob ng greenhouse
"B-bakit ganyan sila? D-di porque di ako koreana di na ako pagtanggap at di m-makapagsasali sa kanilang mga contest? Ano ba! B-bat ang daya nila!" Sabay hikbi kong sabi, mas maayos ito iyong maipapalabas ko ang nararamdaman ko
"Palagi nalang ako tumitingin sa youtube and concerts ngayon na pagkakataon ko na ay di pa ito ibibigay saakin, ano ba world na kakainis ka!" Dagdag ko sa mga reklamo ko at sinapak ko ang armrest ng wooden na loveseat na inuupuan ko ngayon
"Mahirap talaga pag di ka gusto dahil wala kang pagasa" I paused for awhile "gigive up na ba ako nito? Tigil na ba? May pagasa pa ba ako dito?" Tanong ko sa sarili at sa hangin
Nagulat ako ng may biglang nagtapon saakin ng kumot napaangat ko upang makita ko kung sino ang nagtapon nito saakin and I saw him
"You look stupid stupid" saad niya saakin, napansin ko na di pa ito nagbibihis simula kanina sa performance, kanina pa ba siya dito? Narinig ba niya lahat?
"K-kanina ka pa dito X--" naputol ang sasabihin ko habang ako ay nagpupunas ng luha nang bigla siyang nagsalita
"Stop crying, your too noisy" insulto niya saakin pero mas masakit ang nadadama ko ngayon kaysa sa insulto niya kaya ako'y napatakbo papalait sakanya at inilibing ang mukha ko sa dibdib niya as I wrap my arms around his waist and sobbed
I dont care if his was my worst enemy for know he'll be my shelter, ramdam ko ang mga kamay niya na dumapit sa likod ko, one was wrapped on my waist and with the other hand I felt his hand stroke circles on my back
Patuloy akong humihikbi sakanyang dibdib ang sakit paano ba ito papatuloy ba ako? I realised na tahimik lang siya at patuloy na nagsstroke ang circles sa aking likod to calm me down, I slowly felt his hand tilt my head para makita niya ang mukha ko na pangit na ngayon'y umiiyak
"D-di pa ako sapat para sa entertainment? M-msyado ba akong pangit? D-di pa ba ako magaling? Sabihin mo Xirmus please at aayusin ko" tanong ko sakanya at mas napapaiyak ako sa nalabas ko, ramdam ko ang sakit at kilig sa oras na ito, bwiset ka Wong bat ngayon pa!
"You are just too much for them so dont cry" sabi niya I was stunned at what he said bihira lang ito di maginsulto saakin
"So ano sakit ako sa ulo ganun?!" nasasaktan kong tanong pabalik pero ibinalewala niya lang ang isinabi ko kasi alam ko na para sakanya ang nonsense non
Napatingin ako sakanya I saw his eyes filled with sincerity and concern, he gave me a small smile as he whispered to my ear
"Don't cry babe" he said as he kissed my forehead , tapped my head and left me here dumbfounded
