PLAYBOY [END]

17) ง้อ (ของขวัญ)

ของขวัญพาร์ท......

"แต่พี่เขามาง้อมึงเลยนะเว้ย" ฉันรู้ว่ายัยณิชาพูดเพื่อให้ฉันออกไปเจอพี่เขา

"พี่เขาไม่คิดจะมาง้อกูหรอก เพราะมึงใช่ไหม มึงไปพูดอะไรกับพี่เขา" ฉันรู้ทันเพื่อนของฉันหรอก แลพะอย่างพี่ลีเนี้ยนะ ตะมาง้อคนอย่างฉัน

"เออๆ กูยอมรับ แต่มึงไม่คิดจะออกไปเจอพี่เขาจริงๆหรอวะ พี่เขาอุสามานะเว้ย" ยัง ยัยณิชามันยังไม่เลิกเซ้าซี้

"กูบอกแล้วไงว่ากูไม่พร้อม และกูก็ไม่อยากเจอพี่เขาด้วย" ฉันพูดไปพร้อมกับแต่งหน้าเค้กไป

"ใจร้ายอ่ะ" เชี้ย เสียงพี่เขาใช่ไหมวะ

"เฮ้ย พี่เข้ามาได้ไง ในนี้เขาห้ามเข้านะคะ ถ้าจะเข้าก็ต้องเปลี่ยนชุดก่อน" สำหรับฉัน ความสะอาดต้องมาที่ 1

"ก็พี่เห็นว่าขวัญไม่ยอมออกมาสักที พี่ก็เลยเข้ามาเรียก" ไม่รอจนร้านไปเลยหล่ะ กว่าจะเดินมาหาฉันได้

"โอเคค่ะ เดี๋ยวขวัญออกไปนะคะ ขวัญขอแต่งหน้าเค้กให้เสร็จก่อน พอดีไม่อยากทำอะไรค้างไว้อะค่ะ" ฉันพูดโดยไม่สมอารมณ์ อุสาว่าจะไม่ออกไปเจอหน้า แต่ก็ยังเจอ เซ็งชะมัด

.
.

"รอนานไหมคะ" ฉันถามเป็นมารยาท

"ไม่นานหรอก ขนาดขวัญยังรอพี่ตั้งแต่มหาลัยเลย ให้พี่รอแค่นี้สบายอยู่แล้ว" จ้าาาาาา หยอดคำหว่นไปอีกจ้าาาาา

"รู้แบบนี่ขวัญหน้าจะทำเค้กอีกสักก้อน ให้พี่รอจนเหี่ยวตายไปเลย" ฉันพูดจริงนะ

"ใจร้ายอะ" พี่ลีทำทำหน้าอ้อน เดี๋ยวก็หอมแก้มซะหรอก เฮ้ยๆ ไม่ได้ๆ เรางอนพี่เขาอยู่นิ โอ้ยยยย เป็นไรวะเนี้ยแค่พี่เขายิ้ม ฉันก็ใจอ่อนแล้วหรอว่ะ

"ขวัญใจร้ายได้กว่านี้อีก" อันนี้ฉันก็พูดจริง

"แต่พี่รู้ว่าขวัญไม่ทำแบบนั้นหรอกใช่ไหม" ฮึ พี่เขาคงรู้จักฉันน้อยไป