Unknown Mistake (Raquel Boys Series #1)COMPLETED✔

Kabanata 20

Kabanata 20

Apologize

I can't stop myself from smiling while reading his recent chat.

Messenger
David Raquel:

I'm coming home soon. Can't wait to see you.

Mula ng mag-disyembre ay palagi na akong nasasabik na makita siya. Ang bawat araw na lumilipas ay talaga namang aking binibilang. I can't wait to see him.

Messenger:
Kristine Grey:

I am too. How I wish you are here, beside me.

Malawak akong ngumisi nang makita ang agaran niyang reply.

David Raquel:

Yeah, how I wish I can kiss and hug you.

Namula ako sa kaniyang sinagot. Ngunit kahit ganun ay ramdam na ramdam ko pa rin ang kilig sa aking damdamin.

Mahigit dalawang linggo na lang ay uuwi na siya para dito mag-celebrate ng christmas gaya ng nakagawian niya. Naalala ko tuloy iyong sinabi niya.

"Every December I used to go home to celebrate Christmas with my family. But now there is another reason. I want to go home, to hug you, to kiss you, to be with you. And now I think my christmas is happier now. Because you're here. And I love you for making me feel like this."

Iyon ang unang beses na nag-usap kami tungkol sa kaniyang pag-uwi.

Naalala ko tuloy si papa. It's been a years but until now I still do not see him. Ni hindi man lang siya nag-paparamdam even just a single text. Even on my birthday. He did not even greet me.

Naalala ko lang. Si Paevin kaya? Did he even bothered to ask Dad about me? Naike-kwento pa niya kaya ako sa kay Papa. I don't think so. Ang sabi niya kasi uuwi siya sa Disyembre sa San Fuerto at doon magse-celebrate ng Christmas.

"Can you send my greetings to Papa for me?" tanong ko isang araw habang nagla-lunch kami.

Naipakilala ko na pati siya sa kay David. Maaga iyon, bago pa matulog si David upang hindi maulit iyong nangyari. Bumalik na rin kami sa dati. Akala ko nga lalayuan niya ako pero sabi niya.

"I'm sorry if I am making you uncomfortable with me. But don't worry because I am starting to remove my feelings for you. You can call me Kuya or what ever endearment you want. Just please... Let me be with you?" he said that almost pleading.

Noong araw rin na ipakilala ko siya sa kay David ay iyong araw na kaarawan ni David. I am so happy that time even though hindi ko nabigyan ng regalo si David sa kadahilanang wala akong maisip at malayo naman siya sa akin. I just painted him and and wrote a short message.

"Sure, little sis."

I grinned at him and happily nodded.

"I will miss you. How I wish I can celebrate Christmas with you."

Malungkot akong ngumiti sa kaniya. "Don't worry darating din ang araw na iyon." determinado kong sagot.

Alam kong kapag dumating ang araw na iyon ay sikat na ako at abot ko na ang pangarap ko. Iyon lang ang naiisip kong tanging paraan upang tanggapin ako ng kaniyang ina at ng mundong kinabibilangan ko. Alam kong sa isip ng iba'y isa kaming sira sa pamilya. But the truth is Mama just loved my father. Cause of our creation. Alam nilang mali... ngunit nabulag sila sa pagmamahal  na kanilang nararamdaman ng mga oras na iyon. Na kahit ang pag-iisip ng tama ay hindi nila nagawa.

But I am still proud at my mother. Kahit na wala siyang kakayahang buhayin kami'y nagawa niya pa rin. She's the best mother in the world.

"Exited na ako, Krist! Makikita ko ng muli si Kenjik!" kinikilig na sabi sa akin ni Queen ng minsan tulungan ko siyang maglaba.